ماده ۳۱ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
بدون خلاصۀ ویرایش |
(افزودن رویه قضایی) |
||
| خط ۸: | خط ۸: | ||
[[اداره حقوقی قوه قضائیه]] در [[نظریه مشورتی]] شماره 7/92/921 مورخ 1392/05/23 اظهار داشته: دادگاه ضمن صدور حکم به منع رانندگی مکلف است ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را نیز در مدت معین صراحتا قید کند. در صورت عدم قید این موارد، [[اجرای احکام]] باید پرونده را جهت [[اصلاح رأی|اصلاح رای]] به دادگاه صادر کننده حکم ارسال نماید و خود نمیتواند مسئله ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را به اداره راهنمایی رانندگی اعلام کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضائیه در مسائل قانون مجازات اسلامی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=اداره کل حقوقی قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4755080|صفحه=|نام۱=اداره کل حقوقی قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | [[اداره حقوقی قوه قضائیه]] در [[نظریه مشورتی]] شماره 7/92/921 مورخ 1392/05/23 اظهار داشته: دادگاه ضمن صدور حکم به منع رانندگی مکلف است ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را نیز در مدت معین صراحتا قید کند. در صورت عدم قید این موارد، [[اجرای احکام]] باید پرونده را جهت [[اصلاح رأی|اصلاح رای]] به دادگاه صادر کننده حکم ارسال نماید و خود نمیتواند مسئله ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را به اداره راهنمایی رانندگی اعلام کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضائیه در مسائل قانون مجازات اسلامی مصوب 1392|ترجمه=|جلد=|سال=1393|ناشر=اداره کل حقوقی قوه قضائیه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4755080|صفحه=|نام۱=اداره کل حقوقی قوه قضائیه|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | ||
[[رای وحدت رویه شماره 203 مورخ 1348/12/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (احتساب محرومیت از حق رانندگی به عنوان مجازات تکمیلی و قابل تعلیق بودن آن)]] | * [[رای وحدت رویه شماره 203 مورخ 1348/12/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (احتساب محرومیت از حق رانندگی به عنوان مجازات تکمیلی و قابل تعلیق بودن آن)]] | ||
* [[رای دادگاه درباره ارزش اثباتی اقرار در دادسرا (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۲۰۱۱۸۲)]] | |||
* مواد مرتبط | |||
قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 | قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389 | ||
نسخهٔ ۲۳ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۰:۴۰
ماده ۳۱ قانون مجازات اسلامی: منع از رانندگی و تصدی وسیله نقلیه موتوری مستلزم ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد است.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
علی رغم اطلاق ماده به نظر میرسد صدور این حکم منوط به آن است که رانندگی علت ارتکاب جرم یا سبب تسهیل وقوع آن باشد.[۱] متهم میتواند بعد از گذشت مدت مقرر برای اخذ مجدد گواهینامه با شرکت مجدد در آزمون اقدام کند.[۲]
رویه های قضائی
اداره حقوقی قوه قضائیه در نظریه مشورتی شماره 7/92/921 مورخ 1392/05/23 اظهار داشته: دادگاه ضمن صدور حکم به منع رانندگی مکلف است ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را نیز در مدت معین صراحتا قید کند. در صورت عدم قید این موارد، اجرای احکام باید پرونده را جهت اصلاح رای به دادگاه صادر کننده حکم ارسال نماید و خود نمیتواند مسئله ابطال گواهینامه و ممنوعیت از درخواست مجدد را به اداره راهنمایی رانندگی اعلام کند.[۳]
- رای وحدت رویه شماره 203 مورخ 1348/12/20 هیات عمومی دیوان عالی کشور (احتساب محرومیت از حق رانندگی به عنوان مجازات تکمیلی و قابل تعلیق بودن آن)
- رای دادگاه درباره ارزش اثباتی اقرار در دادسرا (دادنامه شماره ۹۳۰۹۹۷۰۲۲۲۲۰۱۱۸۲)
- مواد مرتبط
قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی مصوب 1389
بند ث ماده 23 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3626964
- ↑ محمد مصدق. شرح قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با رویکرد کاربردی (چاپ چهارم). چاپ 4. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4322308
- ↑ مجموعه نظریات مشورتی اداره حقوقی قوه قضائیه در مسائل قانون مجازات اسلامی مصوب 1392. چاپ 1. اداره کل حقوقی قوه قضائیه، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4755080