ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۱۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): قطع و از بین ‌بردن تمام زبان لال موجب یک ‌سوم دیه کامل است و از بین ‌بردن مقداری از آن، موجب همان مقدار دیه به نسبت مساحت تمام زبان است.

تبصره ـ لال اعم از مادر زادی و عارضی است لکن کسی که به واسطه عارضه‌ ای به ‌طور موقت قادر به سخن گفتن نیست، گویا محسوب می‌ شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ظاهر ماده بیانگر این نکته است که لال کردن زبان دیگری، موجب دیه کامل و قطع کردن این زبان لال، موجب ثلث دیه است. بنابراین ملاک تعیین دیه زبان لال، مقدار مساحتی که در اثر جنایت قطع شده به نسبت مساحت زبان است، حال اگر کسی به طور مادرزاد، توانایی تکلم نیمی از حروف را نداشته و در اثر جنایت وارده، قدرت تکلم نیمی از حروف را نیز از دست بدهد، برخی عقیده دارند که باید دیه به نسبت قدرت ادای حروف پرداخته شود، همچنین جنایتی که فقط بخشی از زبان لال را از بین ببرد، دیه همان مقدار را با رعایت تناسب به دنبال خواهد داشت، پس اگر کسی یک سوم زبان دیگری را قطع کند، باید یک سوم دیه کامل را پرداخت نماید، لذا دیه بریدن تمام زبان لال را باید معادل 333/33 دینار دانست، این مقدار را معادل 33 نفر شتر دانسته اند.

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده را روایتی از امام باقر (ع) دانسته اند.

سوابق فقهی

فقها بر این باورند که بریدن همه زبان سالم یک فرد موجب دیه کامل و بریدن همه زبان یک فرد لال، موجب یک سوم دیه کامل است و بریدن بخشی از زبان لال نیز موجب دیه به نسبت مساحت می شود، لذا اگر کسی در اثر آسیب وارده به طور کامل قدرت تکلم خود را از دست دهد و در ادامه، دیگری اقدام به بریدن تمام زبان لال او کند، جنایت اول موجب دیه کامل و جنایت ثانی، موجب یک سوم دیه است، چرا که دیه زبان لال، معادل ثلث دیه کامل است.