ماده ۵۹۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
 
(۱۴ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۵ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
از بین بردن هر یک از پره‌ های بینی یا پرده میان دو سوراخ، موجب یک ‌سوم [[دیه]] کامل است.
'''ماده ۵۹۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': از بین بردن هر یک از پره‌ های بینی یا پرده میان دو سوراخ، موجب یک ‌سوم [[دیه کامل]] است.
 
*{{زیتونی|[[ماده ۵۹۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۵۹۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده بعدی]]}}
== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==
گروهی از پرده حائل میان دو سوراخ بینی به عنوان «خیشوم» یاد کرده اند.3556228
گروهی از پرده حائل میان دو سوراخ بینی به عنوان «خیشوم» یاد کرده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3556228|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=1}}</ref>


== پیشینه ==
== پیشینه ==
سابقاً [[ماده 370 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]] در این خصوص وضع شده بود.712272
سابقاً [[ماده 370 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712272|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>
 
== نکات توضیحی ==
در خصوص [[دیه بینی|دیه از بین بردن هر یک از سوراخ های بینی]]، گروهی قائل به سی و سه نفر شتر شده اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی  شماره 51 مرداد و شهریور 1384|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1928212|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref>
 
== مطالعات فقهی ==


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
=== مستندات فقهی ===
در خصوص دیه از بین بردن هر یک از سوراخ های بینی گروهی قائل به سی و سه نفر شتر شده اند.1928212
مستند شرعی این ماده را پاره ای از روایات دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712336|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>


== مستندات فقهی ==
=== سوابق فقهی ===
مستند شرعی این ماده را پاره ای از روایات دانسته اند.712336
در خصوص از بین بردن یکی از سوراخ های بینی میان فقها دو نظر وجود دارد: 1- لزوم پرداخت نصف دیه کامل 2- لزوم پرداخت ثلث دیه کامل،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=712340|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref>میان [[فقهای عامه]] نیز در این خصوص اختلاف نظر است، گروهی بر این باورند که با توجه به سه قسمتی بودن نرمه بینی، از بین بردن هر یک از آنها موجب دیه کامل است، گروهی نیز بر این باورند که قطع یکی از سوراخ های بینی، نیمی از منفعت را از بین می برد، لذا باید باید نصف دیه کامل پرداخت شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836264|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref>  بیشتر فقها در خصوص تیغه میان دو سوراخ بینی، قائل به پرداخت نصف دیه کامل هستند، اما برخی تاکید کرده اند که چون نرمه بینی، مشتمل بر دو سوراخ و یک تیغه است، طبق حدیث عام، دیه هر یک باید ثلث دیه کامل باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت)|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=دانشگاه تهران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=836236|صفحه=|نام۱=ابوالقاسم|نام خانوادگی۱=گرجی|چاپ=2}}</ref> لذا می توان به طور خلاصه چنین گفت که برخی از فقها معتقدند که دیه پرده میانی بینی، معادل ثلث دیه کامل است، این نظر را نظر [[مشهور فقها|مشهور]] می دانند،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه)|ترجمه=|جلد=|سال=1391|ناشر=طه|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4062368|صفحه=|نام۱=سیدمهدی (ترجمه)|نام خانوادگی۱=دادمرزی|چاپ=23}}</ref>در حالی که برخی دیگر آن را معادل نصف دیه کامل دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2811804|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> برخی از فقها معتقدند اگر تیری در یکی از دو بینی و نیز دیواره میان دو بینی نفوذ کند، موجب شصت و شش دینار و دو سوم دینار است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله  سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1387|ناشر=فرهنگ سبز|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2357852|صفحه=|نام۱=احمد|نام خانوادگی۱=اسماعیل تبار|نام۲=سیداحمدرضا|نام خانوادگی۲=حسینی|نام۳=مهدی|نام خانوادگی۳=حسینیان قمی|چاپ=1}}</ref> برخی از فقها نیز بیان نموده اند که برای پاره کردن دو سوراخ بینی به همراه غضروف میانی آن که منجر به از بین رفتن حس بویایی نشود، باید قائل به پرداخت یک سوم دیه بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=فرهنگ فقه (جلد دوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3365048|صفحه=|نام۱=آیت اله سیدمحمود|نام خانوادگی۱=هاشمی شاهرودی|چاپ=2}}</ref>


== سوابق فقهی ==
== منابع ==
در خصوص از بین بردن یکی از سوراخ های بینی میان فقها دو نظر وجود دارد: 1- لزوم پرداخت نصف دیه کامل 2- لزوم پرداخت ثلث دیه کامل712340میان فقهای عامه نیز در این خصوص اختلاف نظر است. گروهی بر این باورند که با توجه به سه قسمتی بودن نرمه بینی، از بین بردن هر یک از آنها موجب دیه کامل است. گروهی نیز بر این باورند که قطع یکی از سوراخ های بینی نیمی از منفعت را از بین می برد. لذا باید باید نصف دیه کامل پرداخت شود.836264 بیشتر فقها در خصوص تیغه میان دو سوراخ بینی قائل به پرداخت نصف دیه کامل هستند. اما برخی تاکید کرده اند که چون نرمه بینی مشتمل بر دو سوراخ و یک تیغه است، طبق حدیث عام، دیه هر یک باید ثلث دیه کامل باشد.836236لذا می توان به طور خلاصه چین گفت که برخی از فقها معتقدند که دیه پرده میانی بینی معادل ثلث دیه کامل است. این نظر را نظر مشهور می دانند.4062368در حالی که برخی دیگر ان را معدل  نصف دیه کامل دانسته اند.2811804برخی از فقها معتقدند اگر تیری در یکی از دو بینی و نیز دیواره میان دو بینی نفوذ کند، موجب شصت و شش دینار و دو سوم دینار است.2357852 برخی از فقها نیز بیان نموده اند که برای پاره کردن دو سوراخ بینی به همراه غضروف میانی آن که منجر به از بین رفتن حس بویایی نشود، باید قائل به پرداخت یک سوم دیه بود.3365048
{{پانویس}}
{{مواد قانون مجازات اسلامی}}
[[رده:دیات]]
[[رده:دیه مقدر اعضا]]
[[رده:دیه بینی]]
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۳۰ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۶:۱۴

ماده ۵۹۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین بردن هر یک از پره‌ های بینی یا پرده میان دو سوراخ، موجب یک ‌سوم دیه کامل است.

توضیح واژگان

گروهی از پرده حائل میان دو سوراخ بینی به عنوان «خیشوم» یاد کرده اند.[۱]

پیشینه

سابقاً ماده 370 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.[۲]

نکات توضیحی

در خصوص دیه از بین بردن هر یک از سوراخ های بینی، گروهی قائل به سی و سه نفر شتر شده اند.[۳]

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

مستند شرعی این ماده را پاره ای از روایات دانسته اند.[۴]

سوابق فقهی

در خصوص از بین بردن یکی از سوراخ های بینی میان فقها دو نظر وجود دارد: 1- لزوم پرداخت نصف دیه کامل 2- لزوم پرداخت ثلث دیه کامل،[۵]میان فقهای عامه نیز در این خصوص اختلاف نظر است، گروهی بر این باورند که با توجه به سه قسمتی بودن نرمه بینی، از بین بردن هر یک از آنها موجب دیه کامل است، گروهی نیز بر این باورند که قطع یکی از سوراخ های بینی، نیمی از منفعت را از بین می برد، لذا باید باید نصف دیه کامل پرداخت شود،[۶] بیشتر فقها در خصوص تیغه میان دو سوراخ بینی، قائل به پرداخت نصف دیه کامل هستند، اما برخی تاکید کرده اند که چون نرمه بینی، مشتمل بر دو سوراخ و یک تیغه است، طبق حدیث عام، دیه هر یک باید ثلث دیه کامل باشد،[۷] لذا می توان به طور خلاصه چنین گفت که برخی از فقها معتقدند که دیه پرده میانی بینی، معادل ثلث دیه کامل است، این نظر را نظر مشهور می دانند،[۸]در حالی که برخی دیگر آن را معادل نصف دیه کامل دانسته اند.[۹] برخی از فقها معتقدند اگر تیری در یکی از دو بینی و نیز دیواره میان دو بینی نفوذ کند، موجب شصت و شش دینار و دو سوم دینار است.[۱۰] برخی از فقها نیز بیان نموده اند که برای پاره کردن دو سوراخ بینی به همراه غضروف میانی آن که منجر به از بین رفتن حس بویایی نشود، باید قائل به پرداخت یک سوم دیه بود.[۱۱]

منابع

  1. آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد سوم). چاپ 1. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3556228
  2. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 712272
  3. نشریه دادرسی  شماره 51 مرداد و شهریور 1384. سازمان قضایی نیروهای مسلح، 1384.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1928212
  4. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 712336
  5. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 712340
  6. ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 836264
  7. ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 836236
  8. سیدمهدی (ترجمه) دادمرزی. فقه استدلالی (ترجمه تحریر الروضه فی شرح اللمعه). چاپ 23. طه، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4062368
  9. عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات). چاپ 4. ققنوس، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2811804
  10. احمد اسماعیل تبار، سیداحمدرضا حسینی و مهدی حسینیان قمی. منابع فقه شیعه ترجمه جامع احادیث الشیعه آیةاله سیدحسین بروجردی (جلد سی و یکم) (قصاص و دیات). چاپ 1. فرهنگ سبز، 1387.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2357852
  11. آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد دوم). چاپ 2. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3365048