ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
جزبدون خلاصۀ ویرایش
 
(۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۴ کاربر نشان داده نشد)
خط ۱: خط ۱:
[[دیه بینی|دیه پاره ‌کردن بینی]] در صورتی ‌که سبب از بین ‌رفتن بینی یا نوک آن نشود، یک ‌سوم [[دیه کامل]] و اگر بهبود یابد یک‌ دهم دیه کامل است.
'''ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)''': [[دیه بینی|دیه پاره ‌کردن بینی]] در صورتی ‌که سبب از بین ‌رفتن بینی یا نوک آن نشود، یک ‌سوم [[دیه کامل]] و اگر بهبود یابد یک‌ دهم دیه کامل است.
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۵۹۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده قبلی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}}
*{{زیتونی|[[ماده ۵۹۹ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده بعدی]]}}
 
== توضیح واژگان ==
مقصود از دیه کامل، همان دیه نفس است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=331244|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>میزان آن را هزار دینار زر یا ده هزار درهم نقره دانسته‌اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=گنج دانش|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=331252|صفحه=|نام۱=محمدجعفر|نام خانوادگی۱=جعفری لنگرودی|چاپ=4}}</ref>
 
== مطالعات فقهی ==
== مطالعات فقهی ==


=== سوابق فقهی ===
=== سوابق فقهی ===
برخی از فقها بر این باورند که دیه پاره کردن بینی موجب یک دهم دیه کامل است، چرا که در خصوص پرداخت یک پنجم دیه در فرض بهبود بینی در صورت پارگی، دلیل معتبری وجود ندارد.4006896 همچنین گروهی از فقها پرداخت دو دیه جداگانه را در فرضی که پاره کردن بینی باعث از بین رفتن بینی یا نوک آن شود، بعید دانسته اند.4006904
برخی از فقها بر این باورند که دیه پاره کردن بینی موجب یک دهم دیه کامل است، چرا که در خصوص پرداخت یک پنجم دیه در فرض بهبود بینی در صورت پارگی، دلیل معتبری وجود ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4006896|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> همچنین گروهی از فقها پرداخت دو دیه جداگانه را در فرضی که پاره کردن بینی باعث از بین رفتن بینی یا نوک آن شود، بعید دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4006904|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>
 
== مقالات مرتبط ==
 
* [[قلمرو انطباق رویکرد قانونگذار ایران با مقررات متحدالشکل مقابله با فساد در کنوانسیون مریدا]]
* [[امکان‌سنجی توسعه موارد تأثیر بهبود بر میزان دیه: از جزم‌گرایی تا تفصیل]]


== منابع ==
== منابع ==
{{پانویس}}
{{مواد قانون مجازات اسلامی}}
{{مواد قانون مجازات اسلامی}}
[[رده:رفرنس]]
[[رده:دیات]]
[[رده:دیات]]
[[رده:دیه مقدر اعضا]]
[[رده:دیه مقدر اعضا]]
[[رده:دیه بینی]]
[[رده:دیه بینی]]
[[رده:دیه پاره ‌کردن بینی]]
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]]
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]]

نسخهٔ کنونی تا ‏۶ نوامبر ۲۰۲۳، ساعت ۲۳:۱۵

ماده ۵۹۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): دیه پاره ‌کردن بینی در صورتی ‌که سبب از بین ‌رفتن بینی یا نوک آن نشود، یک ‌سوم دیه کامل و اگر بهبود یابد یک‌ دهم دیه کامل است.

توضیح واژگان

مقصود از دیه کامل، همان دیه نفس است.[۱]میزان آن را هزار دینار زر یا ده هزار درهم نقره دانسته‌اند.[۲]

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها بر این باورند که دیه پاره کردن بینی موجب یک دهم دیه کامل است، چرا که در خصوص پرداخت یک پنجم دیه در فرض بهبود بینی در صورت پارگی، دلیل معتبری وجود ندارد.[۳] همچنین گروهی از فقها پرداخت دو دیه جداگانه را در فرضی که پاره کردن بینی باعث از بین رفتن بینی یا نوک آن شود، بعید دانسته اند.[۴]

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 331244
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 331252
  3. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4006896
  4. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4006904