ماده ۶۳۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

از بین ‌بردن تمام یا قسمتی از فک بالا، موجب ارش است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

در گذشته ماده 415 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق در خصوص موجب ارش بودن از میان بردن همه یا بخشی از فک بالا وضع شده است.

یکی از موارد مورد شبهه در مقررات جزایی ایران در باب دیه فک، در نظر گرفتن دو فک برای انسان از سوی مقنن است، حال آنکه انسان دارای یک فک است، برخی معتقدند این دیدگاه مقنن ممکن است به استناد لفظ «فکین» در روایات باشد که مقصود از آن، دو فک در دو سمت صورت می باشد که هر یک به یکی از گوش های انسان متصل می گردد.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها معتقدند اگر جانی قسمتی از دو استخوان یا یکی از دو استخوان فک بالا را قطع کند، مساحت آن را باید با مساحت تمام استخوان سنجید، چنانچه جانی یکی از دو استخوان مذکور را به همراه قسمتی از استخوان دیگر قطع کند، برای استخوان قطع شده، معادل نیمی از دیه کامل و برای قسمت مقطوع استخوان دیگر، دیه ای به نسبت مساحت باید پرداخته شود.

انتقادات

برخی از نویسندگان به این اقدام مقنن که برای انسان دو فک در نظر گرفته است، انتقاد نموده و یادآور شده اند که انسان فقط یک فک دارد، این گروه از نویسندگان احتمال داده اند که مقصود از «فکین» که در کتب فقهی آمده است، همان دو فک دو طرف صورت است که هر یک به یکی از گوش های چپ و راست متصل هستند.