ماده ۵۶۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۵۶۵ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین ‌بردن قسمتی از عضو یا منفعت دارای دیه مقدّر به همان نسبت دیه دارد به این ‌ترتیب که از بین ‌بردن نصف آن به ‌میزان نصف و از بین ‌بردن یک سوم آن به ‌میزان یک سوم دارای دیه است مگر این که در قانون ترتیب دیگری مقرر شده باشد.

تبصره 1 ـ در مواردی که نسبت از بین ‌رفته قابل تشخیص نباشد، اَرش تعیین می‌ شود.

تبصره 2 ـ هرگاه جنایت، عضو را در وضعیتی قرار دهد که به تشخیص کارشناس، مجنی‌ٌ علیه ناگزیر از قطع آن باشد دیه قطع عضو ثابت می‌ شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۶۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۵۶۶ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

نکات تفسیری دکترین

ماده فوق در خصوص دیه از میان بردن بخشی از عضو یا منفعت دارای دیه مقدر، وضع شده است.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

میان فقها در خصوص ماده فوق، نظرات مخالفی نیز وجود دارد، همچنین در خصوص عدم رویش بعضی از موی مجنی علیه (خواه زن باشد یا مرد)، گروهی از فقها بر این باورند که اگر میزانی که رشد نمی کند، نیمی از تمام موی او باشد، نصف دیه و اگر ثلث آن باشد، ثلث دیه و ... عمل می شود.در خصوص قصاص عضوی نظیر بینی، برخی از فقها بیان نموده اند که چنانچه نصف بینی فردی قطع شود، نصف بینی جانی قطع می شود، اگر این مقدار یک سوم بوده باشد، ثلث آن قطع می شود، در این خصوص، کوچکی و بزرگی استخوان در نظر گرفته نمی شود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. از بین بردن قسمتی از عضو یا منفعت دارای دیه مقدر به همان نسبت دیه دارد.
2. در صورتی که نصف عضو از بین برود، دیه برابر با نصف دیه کامل است.
3. اگر یک سوم عضو از بین برود، دیه برابر با یک سوم دیه کامل است.
4. ممکن است قانون ترتیب دیگری برای دیه مقرر کرده باشد.
5. در صورتی که نسبت از بین رفته عضو قابل تشخیص نباشد، ارش تعیین می‌شود.
6. اگر جنایت باعث شود که مجنیٌ علیه ناگزیر از قطع عضو شود، دیه قطع عضو تعیین می‌شود.
7. تشخیص ضرورت قطع عضو به عهده کارشناس است.
8. دیه مقدر و ارش دو مفهوم متمایز در جبران خسارت‌های بدنی هستند.