ماده ۷۰۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۳۶ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۷۰۷ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین بردن کامل قدرت مقاربت، موجب دیه کامل است.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین

منظور از «مقاربت» همان جماع است؛ یعنی هرگاه مرد یا زن قدرت جماع را از دست بدهند، مشمول این ماده می‌شود، مشروط بر آنکه برای آن جنایت، دیه خاصی تعیین نشده باشد.[۱]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

علامه در تحریر در موردی که منی ضایع شود ولی قدرت جماع از بین نرود، قائل به ثبوت ارش است؛ زیرا منفعت از بین نرفته‌ است و چه بسا این قول قوی تر است.[۲]همچنین گفته شده‌ است آسیب رساندن به دیگری، به گونه ای که فرد نتواند هنگام آمیزش انزال کند، موجب ثبوت دیه کامل است.[۳]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. از بین رفتن کامل قدرت مقاربت به عنوان آسیب‌های جسمی شناخته می‌شود که دارای اثر حقوقی است.
  2. این رفتار خاص در تعریف حقوقی ممکن است شامل نقص عملکرد جسمی فرد در روابط جنسی باشد.
  3. قانون‌گذار برای این نوع آسیب، دیه تعیین کرده و میزان آن را دیه کامل در نظر گرفته است.
  4. تشخیص "کامل بودن" از بین رفتن قدرت مقاربت توسط متخصصان پزشکی و مراجع قضایی بررسی می‌شود.
  5. این ماده قانونی جزئی از قوانین مربوط به جرائم بدنی است که شامل آسیب به عملکرد طبیعی بدن می‌شود.

منابع

  1. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 713532
  2. غلامحسین الهام. مبانی فقهی و حقوقی تعدد جرم. چاپ -. بشری، 1372.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 842924
  3. آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد اول). چاپ 3. مؤسسه دایرةالمعارف فقه اسلامی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2625344