ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۹۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین ‌بردن گویایی به ‌طور کامل و بدون قطع زبان، دیه کامل و از بین ‌بردن قدرت ادای برخی از حروف به همان نسبت دیه دارد.

تبصره ـ شخصی که دارای لکنت زبان است و یا به کندی یا تندی سخن می‌ گوید یا برخی از حروف را نمی‌ تواند تلفظ کند، گویا محسوب می‌ شود و دیه از بین ‌بردن ادای هر حرف با توجه به تعداد حروف زبان تکلم مجنی‌‌ علیه تعیین می‌ شود. مانند اینکه از بین ‌بردن قدرت ادای یک حرف شخص فارسی زبان، یک ‌سی ‌و دوم دیه کامل است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

ماده 471 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، سابقاً در این خصوص وضع شده بود.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

با توجه به اینکه قدرت گویایی، قائم به زبان است اگر از بین بردن گویایی به واسطه از بین بردن زبان باشد، دیه زبان و گویایی، تداخل کرده و تنها یک دیه به مجنی علیه پرداخت میشود. همچنین عده ای از نویسندگان، این ماده را منحصر به جنایت بر پارسی زبانان دانسته اند که قادر به ادای 32 حرف می باشند، لذا در خصوص افراد عرب زبان به دلیل ادای 28 حرف، ماده فوق قابل استناد نیست.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

عده ای از فقها در خصوص از بین بردن صوت و تکلم، قائل به دو دیه جداگانه هستند. همچنین گروهی از فقها بیان داشته اند که اگر صوت فردی بر اثر جنایت نسبت به برخی از حروف کم شود و نسبت به باقی حروف باقی بماند، احتمال حکومت است، علاوه بر این می توان پرداخت دیه را به میزان تقسیم آن به تعداد همه حروف و تعیین میزان لازم برای پرداخت در آن جنایت احتمال داد.