ماده ۶۷ قانون مجازات اسلامی

ماده ۶۷ قانون مجازات اسلامی: دادگاه می‌ تواند مرتکبان جرایم عمدی را که حداکثر مجازات قانونی آنها بیش از شش ماه تا یک ‌سال حبس است به مجازات جایگزین حبس محکوم کند، در صورت وجود شرایط ماده (66) این قانون اعمال مجازات‌ های جایگزین حبس ممنوع است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

با اجتماع شرایط قانونی،تعیین کردن مجازات های جایگزین به جای زندان،گاهی الزامی،گاه الزامی مشروط به شرایط اضافی و گاه اختیاری است. در این ماده نیز ، قانونگذار یکی از موارد اختیاری صدور مجازات های جایگزین حبس را معین نموده است، به این نحو که در جرائم عمدی با مجازات قانونی بیش از شش ماه تا یک سال حبس در صورت احراز شرایط ماده قبل (عدم وجود سابقه محکومیت قطعی به بند الف و ب ماده 66 و عدم گذشت 5 سال از اجرای حکم مورد نظر)، دادگاه اختیار دارد که حکم به مجازات جایگزین حبس صادر نماید. گفتنی است در صورت گذشت بیش از 5 سال از اجرای محکومیت کیفری، صدور جایگزین های حبس الزامی خواهد بود. همچنین بر اساس بند های ماده 66 قانون مجازات اسلامی، یک مرتبه محکومیت قطعی به حبس تا شش ماه، جزای نقدی بیش از دو میلیون ریال، شلاق تعزیری و یا بیش از یک مرتبه محکومیت به جزای نقدی بیش از ده میلیون ریال، مانع از صدور حکم جایگزین حبس نیست.

مواد مرتبط

• ماده 66 قانون مجازات اسلامی
• ماده 64 قانون مجازات اسلامی

مقالات مرتبط

• سابقۀ محکومیت کیفری به عنوان جلوه‌ای از «حالت خطرناک» و کاربست آن در مجازات‌های جایگزین حبس
• تقابل مجازات جایگزین حبس با قانون وصول در حقوق ایران