ماده ۲۴۴ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۴۴ قانون مجازات اسلامی''': کسی که دو یا چند [[صغر|نابالغ]] را برای [[زنا]] یا [[لواط]] به هم برساند مستوجب [[حد قوادی|حد]] نیست لکن به سی و یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق و حبس [[تعزیر|تعزیری]] درجه شش محکوم می شود. | '''ماده ۲۴۴ قانون مجازات اسلامی''': کسی که دو یا چند [[صغر|نابالغ]] را برای [[زنا]] یا [[لواط]] به هم برساند مستوجب [[حد قوادی|حد]] نیست لکن به سی و یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق و حبس [[تعزیر|تعزیری]] [[درجه‌بندی مجازات‌های تعزیری|درجه]] شش محکوم می شود. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۴۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۴۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۴۵ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۴۵ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۳:۳۵
ماده ۲۴۴ قانون مجازات اسلامی: کسی که دو یا چند نابالغ را برای زنا یا لواط به هم برساند مستوجب حد نیست لکن به سی و یک تا هفتاد و چهار ضربه شلاق و حبس تعزیری درجه شش محکوم می شود.
توضیح واژگان
«به هم رساندن»، گرچه ظهور در جمع نمودن فیزیکی اشخاص در یک مکان دارد اما اطلاق ماده شامل حالتی نیز میشود که شخص از طریق اینترنت یا طرق دیگر مرتکب این جرم شود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
موضوع این ماده، منحصر در رساندن دو یا چند نابالغ برای زنا یا لواط است، پس جمع آنان برای مساحقه یا تفخیذ، مشمول این ماده نیست.[۲]همچنین به نظر میرسد برای شمول این ماده، هر دو طرف باید نابالغ باشند.[۳]ضمنا ظاهرا جرم این ماده، مطلق است.[۴]
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3893044
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3893024
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3893032
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3893036