ماده ۶۲۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۶: | خط ۶: | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۶۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۶۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== مواد مرتبط == | == مواد مرتبط == | ||
* [[ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)]] | * [[ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)]] | ||
| خط ۱۳: | خط ۱۲: | ||
== پیشینه == | == پیشینه == | ||
سابقاً [[ماده 408 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2812132|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> | سابقاً [[ماده 408 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)]]، در این خصوص وضع شده بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1388|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2812132|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> | ||
== نکات تفسیری دکترین ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392) == | |||
== نکات تفسیری دکترین == | |||
به موجب این ماده، برای قسمت بیرونی و ظاهری دندان، ولو با فرض بقای ریشه آن در دندان باید دیه کامل دندان را در نظر گرفت. در خصوص قسمت دوم ماده، گروهی معتقدند بهتر آن بود که در فرض شکستن قسمت ظاهری و داخلی دندان از سوی یک نفر، قائل به پرداخت ارش نشویم و فقط به لزوم پرداخت دیه دندان توسط جانی حکم داده شود، در حالی که طبق این ماده، کندن ریشه دندان از میان رفته اعم از این که توسط فردی باشد که دندان را از بین برده یا دیگری، موجب ارش خواهد بود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=713900|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین گفته شده است لفظ دندان، مختص این قسمت نمایان و ظاهری است و قسمت داخل لثه را دندان نمی گویند، بلکه ریشه یا نسخ نام دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) ( جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4991048|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> | به موجب این ماده، برای قسمت بیرونی و ظاهری دندان، ولو با فرض بقای ریشه آن در دندان باید دیه کامل دندان را در نظر گرفت. در خصوص قسمت دوم ماده، گروهی معتقدند بهتر آن بود که در فرض شکستن قسمت ظاهری و داخلی دندان از سوی یک نفر، قائل به پرداخت ارش نشویم و فقط به لزوم پرداخت دیه دندان توسط جانی حکم داده شود، در حالی که طبق این ماده، کندن ریشه دندان از میان رفته اعم از این که توسط فردی باشد که دندان را از بین برده یا دیگری، موجب ارش خواهد بود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=713900|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=4}}</ref> همچنین گفته شده است لفظ دندان، مختص این قسمت نمایان و ظاهری است و قسمت داخل لثه را دندان نمی گویند، بلکه ریشه یا نسخ نام دارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) ( جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=یادآوران|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4991048|صفحه=|نام۱=عبدالقادر|نام خانوادگی۱=عوده|نام۲=حسن (ترجمه)|نام خانوادگی۲=فرهودی نیا|چاپ=1}}</ref> | ||
== نکات توضیحی ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392) == | |||
== نکات توضیحی == | |||
شکستن دندان نمایان، موجب دیه کامل دندان است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی شماره 51 مرداد و شهریور 1384|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1928308|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> این دیدگاه مورد پذیرش عرف نیز میباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=کیهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2396664|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=رحیمی|چاپ=}}</ref> | شکستن دندان نمایان، موجب دیه کامل دندان است،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=نشریه دادرسی شماره 51 مرداد و شهریور 1384|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=سازمان قضایی نیروهای مسلح|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1928308|صفحه=|نام۱=سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=}}</ref> این دیدگاه مورد پذیرش عرف نیز میباشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=کیهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2396664|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=رحیمی|چاپ=}}</ref> | ||
== سوابق و مستندات فقهی == | == سوابق و مستندات فقهی == | ||
=== سوابق و مستندات فقهی === | === سوابق و مستندات فقهی === | ||
به موجب نظر [[مشهور فقها]]، دیه دندان ها شامل کنده شدن آن ها از ریشه و نیز شکسته شدن قسمت ظاهری نیز می شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=کیهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2396644|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=رحیمی|چاپ=}}</ref> لذا اگر کسی تمام قسمت ظاهری دندان را شکسته باشد، لازم است دیه کامل آن را پرداخت کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301360|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> برخی از فقها تصریح نموده اند که دیه شکستن و کندن دندان ها همان دیه کامل دندان است و میان آن ها تفاوتی نمی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=استفتاآت قضایی (جلد اول) کلیات قضا-جزئیات|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2157556|صفحه=|نام۱=آیت اله یوسف|نام خانوادگی۱=صانعی|چاپ=2}}</ref> همچنین گروهی از فقها بیان نموده اند که اگر به هر دلیل لثه از روی قسمت تحتانی دندان کنار زده شود و در ادامه، دیگری جنایتی بر دندان وارد کند، ملاک تعیین دیه، میزان قسمت ظاهری دندان قبل از ورود [[صدمه]] به لثه می باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301408|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> همچنین در فرض حصول اختلاف میان جانی و [[مجنی علیه]] در خصوص اندازه قسمت ظاهر و نمایان دندان، گروهی از فقها به استناد [[اصل برائت]]، سخن جانی را مقدم دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301424|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> | به موجب نظر [[مشهور فقها]]، دیه دندان ها شامل کنده شدن آن ها از ریشه و نیز شکسته شدن قسمت ظاهری نیز می شود،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382|ترجمه=|جلد=|سال=1382|ناشر=کیهان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2396644|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=رحیمی|چاپ=}}</ref> لذا اگر کسی تمام قسمت ظاهری دندان را شکسته باشد، لازم است دیه کامل آن را پرداخت کند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301360|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> برخی از فقها تصریح نموده اند که دیه شکستن و کندن دندان ها همان دیه کامل دندان است و میان آن ها تفاوتی نمی باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=استفتاآت قضایی (جلد اول) کلیات قضا-جزئیات|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2157556|صفحه=|نام۱=آیت اله یوسف|نام خانوادگی۱=صانعی|چاپ=2}}</ref> همچنین گروهی از فقها بیان نموده اند که اگر به هر دلیل لثه از روی قسمت تحتانی دندان کنار زده شود و در ادامه، دیگری جنایتی بر دندان وارد کند، ملاک تعیین دیه، میزان قسمت ظاهری دندان قبل از ورود [[صدمه]] به لثه می باشد،<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301408|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> همچنین در فرض حصول اختلاف میان جانی و [[مجنی علیه]] در خصوص اندازه قسمت ظاهر و نمایان دندان، گروهی از فقها به استناد [[اصل برائت]]، سخن جانی را مقدم دانسته اند.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات)|ترجمه=|جلد=|سال=1389|ناشر=جنگل|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1301424|صفحه=|نام۱=معاونت آموزش|تحقیقات قوه قضاییه|نام خانوادگی۱=|چاپ=2}}</ref> | ||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392) == | |||
== نکات توصیفی هوش مصنوعی == | |||
{{هوش مصنوعی (ماده)}} | {{هوش مصنوعی (ماده)}} | ||
# شکستن مقدار نمایان دندان باعث تعلق دیه کامل دندان می‌شود. | # شکستن مقدار نمایان دندان باعث تعلق دیه کامل دندان می‌شود. | ||
| خط ۳۱: | خط ۲۵: | ||
# اگر شکستن قسمت نمایان دندان به صورت جزئی باشد، دیه آن به نسبت شکسته شدن تعیین می‌شود. | # اگر شکستن قسمت نمایان دندان به صورت جزئی باشد، دیه آن به نسبت شکسته شدن تعیین می‌شود. | ||
# کاهش دیه دندان به نسبت از بین رفتن قسمتی از دندان پیش از جنایت یا عارضه انجام شده است. | # کاهش دیه دندان به نسبت از بین رفتن قسمتی از دندان پیش از جنایت یا عارضه انجام شده است. | ||
== رویه های قضایی == | == رویه های قضایی == | ||
به موجب [[نظریه مشورتی]] 7/9070-77/12/27، دندان عصب کشی شده را نیز باید مانند دندان کامل تلقی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=671296|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | به موجب [[نظریه مشورتی]] 7/9070-77/12/27، دندان عصب کشی شده را نیز باید مانند دندان کامل تلقی کرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی|ترجمه=|جلد=|سال=1384|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=671296|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=5}}</ref> | ||
همچنین به موجب نظر یکی از [[نشست قضایی|نشست های قضایی]]، شکستن بخش نمایان دندان با بقای ریشه آن، موجب ارش است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست های قضایی (جلد دوم) (حقوق جزای اختصاصی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2323872|صفحه=|نام۱=معاونت قضایی|حقوقی اداره کل حقوقی سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | همچنین به موجب نظر یکی از [[نشست قضایی|نشست های قضایی]]، شکستن بخش نمایان دندان با بقای ریشه آن، موجب ارش است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=مجموعه نشست های قضایی (جلد دوم) (حقوق جزای اختصاصی)|ترجمه=|جلد=|سال=1386|ناشر=فکرسازان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2323872|صفحه=|نام۱=معاونت قضایی|حقوقی اداره کل حقوقی سازمان قضایی نیروهای مسلح|نام خانوادگی۱=|چاپ=1}}</ref> | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
| خط ۴۵: | خط ۳۷: | ||
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | [[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | ||
[[رده:ارش]] | [[رده:ارش]] | ||
{{DEFAULTSORT:ماده 3110}} | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۴۳
ماده ۶۲۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): شکستن آن مقدار از دندان که نمایان است با بقاء ریشه، دیه همان دندان را دارد و اگر کسی بعد از شکستن مقدار مزبور ریشه را بکند، خواه مرتکب کسی باشد که مقدار نمایان دندان را شکسته است یا دیگری، ارش تعیین می شود.
تبصره 1 ـ شکستن مقداری از قسمت نمایان دندان به همان نسبت دیه دارد.
تبصره 2 ـ هرگاه قسمتی از دندان کنده شده در اثر جنایت یا عارضه ای قبلاً از بین رفته باشد به همان نسبت از دیه دندان کاهش می یابد.
مواد مرتبط
- ماده ۶۲۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
- ماده ۶۲۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
- ماده 408 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)
پیشینه
سابقاً ماده 408 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392)
به موجب این ماده، برای قسمت بیرونی و ظاهری دندان، ولو با فرض بقای ریشه آن در دندان باید دیه کامل دندان را در نظر گرفت. در خصوص قسمت دوم ماده، گروهی معتقدند بهتر آن بود که در فرض شکستن قسمت ظاهری و داخلی دندان از سوی یک نفر، قائل به پرداخت ارش نشویم و فقط به لزوم پرداخت دیه دندان توسط جانی حکم داده شود، در حالی که طبق این ماده، کندن ریشه دندان از میان رفته اعم از این که توسط فردی باشد که دندان را از بین برده یا دیگری، موجب ارش خواهد بود،[۲] همچنین گفته شده است لفظ دندان، مختص این قسمت نمایان و ظاهری است و قسمت داخل لثه را دندان نمی گویند، بلکه ریشه یا نسخ نام دارد.[۳]
نکات توضیحی ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392)
شکستن دندان نمایان، موجب دیه کامل دندان است،[۴] این دیدگاه مورد پذیرش عرف نیز میباشد.[۵]
سوابق و مستندات فقهی
سوابق و مستندات فقهی
به موجب نظر مشهور فقها، دیه دندان ها شامل کنده شدن آن ها از ریشه و نیز شکسته شدن قسمت ظاهری نیز می شود،[۶] لذا اگر کسی تمام قسمت ظاهری دندان را شکسته باشد، لازم است دیه کامل آن را پرداخت کند.[۷] برخی از فقها تصریح نموده اند که دیه شکستن و کندن دندان ها همان دیه کامل دندان است و میان آن ها تفاوتی نمی باشد.[۸] همچنین گروهی از فقها بیان نموده اند که اگر به هر دلیل لثه از روی قسمت تحتانی دندان کنار زده شود و در ادامه، دیگری جنایتی بر دندان وارد کند، ملاک تعیین دیه، میزان قسمت ظاهری دندان قبل از ورود صدمه به لثه می باشد،[۹] همچنین در فرض حصول اختلاف میان جانی و مجنی علیه در خصوص اندازه قسمت ظاهر و نمایان دندان، گروهی از فقها به استناد اصل برائت، سخن جانی را مقدم دانسته اند.[۱۰]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 622 قانون مجازات اسلامی (1392)
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- شکستن مقدار نمایان دندان باعث تعلق دیه کامل دندان می‌شود.
- کندن ریشه دندان که قبلاً شکسته شده است، مشمول تعیین ارش می‌گردد.
- اگر شکستن قسمت نمایان دندان به صورت جزئی باشد، دیه آن به نسبت شکسته شدن تعیین می‌شود.
- کاهش دیه دندان به نسبت از بین رفتن قسمتی از دندان پیش از جنایت یا عارضه انجام شده است.
رویه های قضایی
به موجب نظریه مشورتی 7/9070-77/12/27، دندان عصب کشی شده را نیز باید مانند دندان کامل تلقی کرد.[۱۱]
همچنین به موجب نظر یکی از نشست های قضایی، شکستن بخش نمایان دندان با بقای ریشه آن، موجب ارش است.[۱۲]
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح قانون مجازات اسلامی(جلد دوم) (بخش دیات). چاپ 4. ققنوس، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2812132
- ↑ عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 713900
- ↑ عبدالقادر عوده و حسن (ترجمه) فرهودی نیا. بررسی تطبیقی حقوق جزای اسلامی و قوانین عرفی (جلد سوم) ( جرایم علیه تمامیت جسمانی اشخاص). چاپ 1. یادآوران، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4991048
- ↑ نشریه دادرسی شماره 51 مرداد و شهریور 1384. سازمان قضایی نیروهای مسلح، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1928308
- ↑ حسن رحیمی. مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382. کیهان، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2396664
- ↑ حسن رحیمی. مجله دادگستر ، شماره 13 ، زمستان 1382. کیهان، 1382. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2396644
- ↑ مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات). چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1301360
- ↑ آیت اله یوسف صانعی. استفتاآت قضایی (جلد اول) کلیات قضا-جزئیات. چاپ 2. میزان، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2157556
- ↑ مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات). چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1301408
- ↑ مجموعه نظریات مشورتی فقهی در امور کیفری (جلد هفتم) (دیات). چاپ 2. جنگل، 1389. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1301424
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی. چاپ 5. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 671296
- ↑ مجموعه نشست های قضایی (جلد دوم) (حقوق جزای اختصاصی). چاپ 1. فکرسازان، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2323872