ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): جنایتی که باعث جمع‌ شدن یک یا دو لب و یا قسمتی از آن گردد موجب ارش است خواه موجب نمایان شدن دندان‌ ها بشود خواه نشود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

ماده فوق از مصادیق حالتی است که تعیین ارش به نظر حاکم واگذار شده است. باید میان جمع شدن لب و سست شدن آن قائل به تفکیک بود، در جمع شدن، لب ها همچنان قادر به حرکت هستند، اما در سست شدن لب، توانایی حرکت از بین می رود. برخی بیان نموده اند که اگر جنایتی موجب جمع شدن تمام لب ها شود، باید ارش تعیین شده توسط حاکم پرداخت شود، اما اگر تنها بخشی از لب جمع شود، گروهی معتقدند باید فقط بخشی از این ارش پرداخت گردد. لازم به ذکر است که اگر جنایتی باعث جمع شدن بخشی از لب گردد یا دندان ها را نیز آشکار نکند، به نظر می رسد با توجه به عموم و اطلاق ماده، باید قائل به پرداخت ارش بود، اما گروهی دیگر در خصوص لزوم پرداخت دیه یا ارش در فرضی که دندان ها در اثر جمع شدن لب ها پوشش داده نشوند، اختلاف نظر دارند.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

به نظر برخی از فقها در جمع شدن لب ها، باید دیه توسط حاکم تعیین شود، اما در این خصوص میان فقها، سه نظر دیگر نیز دیده می شود:

1-خشک شدن و بی حس شدن لب به همراه نمایان شدن دندانها موجب دیه کامل است، چرا که این امر به منزله اتلاف منفعت و نیز از میان رفتن زیبایی چهره است، این نظر را گروهی دارای اشکال دانسته و اظهر را ثبوت ارش بیان نموده اند.

2-جمع شدن لب ها به نحوی که روی دندان ها را نپوشاند و بی حس نیز نشود، موجب ارش است.

3-جمع شدن لب ها اگر به همراه سست شدن باشد، موجب دو ثلث دیه کامل که همان دیه عضو فلج است می شود.

گروهی از فقها معتقدند اگر جنایت منجر به جمع شدن بخشی از لب ها شود ولی منافع را باقی بگذارد، باید دیه توسط حاکم تعیین گردد. همچنین برخی از فقها بیان داشته اند که جنایتی که موجب سست شدن دو لب شود، موجب دو سوم دیه کامل و جنایتی که سبب در هم کشیده شدن دو لب شود نیز موجب ارش است.