ماده ۱۸۴ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۲ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[شهادت]] باید با لفظ یا نوشتن باشد و در صورت [[تعذر]]، با فعل از قبیل اشاره واقع شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد. | '''ماده ۱۸۴ قانون مجازات اسلامی:'''[[شهادت]] باید با لفظ یا نوشتن باشد و در صورت [[تعذر]]، با فعل از قبیل اشاره واقع شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۸۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱۸۵ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱۸۵ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
| خط ۱۱: | خط ۱۱: | ||
===سوابق فقهی=== | ===سوابق فقهی=== | ||
برخی از فقها معتقدند تحمل و اداء شهادت شخص نابینا و ناشنوا به شرط شناخت و تحمل درست حادثه، جایز است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6274928|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref> | برخی از فقها معتقدند تحمل و اداء شهادت شخص نابینا و ناشنوا به شرط شناخت و تحمل درست حادثه، جایز است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=راه نوین|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6274928|صفحه=|نام۱=محمدحسین|نام خانوادگی۱=کارخیران|چاپ=1}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[مقایسه سوگند جزایی با سایر ادله اثبات جرائم]] | |||
==منابع== | ==منابع== | ||
| خط ۱۹: | خط ۲۳: | ||
[[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | [[رده:مواد قانون مجازات اسلامی]] | ||
[[رده:کلیات]] | [[رده:کلیات]] | ||
[[رده:ادله اثبات جرم]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۵ آوریل ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۵
ماده ۱۸۴ قانون مجازات اسلامی:شهادت باید با لفظ یا نوشتن باشد و در صورت تعذر، با فعل از قبیل اشاره واقع شود و در هر صورت باید روشن و بدون ابهام باشد.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
هرچند در این ماده، قانونگذار در بیان شفاهی شهادت توسط شاهد الزامی ندارد اما بیان شفاهی شهادت، از طرقی مثل حرکات شاهد، نحوه بیان شاهد در کنار مفاد شهادت، می‌تواند تضمینی برای صحت آن باشد.[۱]همچنین به نظر می‌رسید که قانونگذار در این ماده، بر بلااشکال بودن این مسئله که ورقه قضائی در اختیار شاهد قرار بگیرد تا اظهاراتش را به خط خودش بنویسد، صحه گذاشته‌است.[۲]
عده ای از نویسندگان بر این باورند که شهادت شخص در صورتی معتبر است که شاهد علم جزئی به مشهود به داشته باشد، لذا در فرض اجمال و ابهام، شهادت وی معتبر نخواهد بود.[۳]
مطالعات فقهی
سوابق فقهی
برخی از فقها معتقدند تحمل و اداء شهادت شخص نابینا و ناشنوا به شرط شناخت و تحمل درست حادثه، جایز است.[۴]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855424
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3855476
- ↑ علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274932
- ↑ محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6274928