ماده ۱۴۴ قانون مجازات اسلامی

ماده ۱۴۴ قانون مجازات اسلامی: در تحقق جرایم عمدی علاوه بر علم مرتکب به موضوع جرم، باید قصد او در ارتکاب رفتار مجرمانه احراز گردد. در جرایمی که وقوع آنها براساس قانون منوط به تحقق نتیجه است، قصد نتیجه یا علم به وقوع آن نیز باید محرز شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

جرم عمدی،به جرمی اطلاق میگردد که مجرم از روی قصد و اراده و تمایل بزهکارانه،فعل یا ترک فعلی را مرتکب میشود که به موجب قانون ممنوع است و قابلیت مجازات را دارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در مورد جرایم عمدی، لازم نیست همیشه بین قصد متهم و نتیجه حاصله، تطابق وجود داشته باشد، در واقع اگر هدف مجرم، نتیجه مجرمانه خاصی باشد و به قصد این نتیجه، عملی را مرتکب شود، جرم، عمدی خواهد بود.به علاوه علم به موضوع جرم در معنای خاص خود، تنها یکی از اجزای رکن مادی است و باید به جای آن از عبارت «علم به رکن مادی» استفاده شود.ضمنا برخی از جرایم علاوه بر سوء نیت عام، به سوءنیت خاص نیز نیاز دارند، به طوری که در جرایم مقید، سوء نیت خاص الزامی است.

گفتنی است علم به عنصر قانونی جرم، به عنوان شرط مسئولیت پذیرفته نیست و اصطلاحا"جهل به قانون عذرآور نیست".

مقالات مرتبط

• واکاوی مفهوم «درک» موضوع ماده 91 ق.م.ا. تحلیل میان رشته‌ای حقوق و علوم اعصاب شناختی
• آگاهی و توجه در رکن روانی قتل عمدی در نظام حقوقی ایران و آمریکا
• بازکاوی عنصر روانی در جرایم با مسئولیت مطلق با تأکید بر جرایم علیه محیط‌زیست‬‬‬
• مطالعة تطبیقی معاونت در جرم در حقوق کیفری ایران، آمریکا و اسکاتلند
• ظرفیت‌های حقوق عمومی در حمایت از پژوهش‌های علمی دانشگاهی
• منابع