ماده ۲۰۵ قانون مجازات اسلامی

ماده ۲۰۵ قانون مجازات اسلامی: سوگند باید با لفظ باشد و در صورت تعذر، با نوشتن یا اشاره ای که روشن در مقصود باشد، اداء شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۰۴ قانون مجازات اسلامی
• ماده ۲۰۶ قانون مجازات اسلامی

نکات تفسیری دکترین

به نظر می‌رسد متن سوگندی که خوانده ادا می‌کند، اعم از الفاظی که در مورد موضوع سوگند استفاده می‌شود، در صورتجلسه تنظیم شده قید و به امضای وی می‌رسد و الا آنچه در صورتجلسه از طرف قاضی نوشته و تأیید می‌شود، کافی نخواهد بود.همچنین تأکید بر ادای لفظی سوگند در منابع شرعی، ریشه تاریخی دارد، به این علت که در زمان صدور روایات، نوشتن رایج نبود.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها معتقدند عربی بودن سوگند، شرط صحت آن نیست و سوگند به نام خدا و به یکی از صفات مختصه به وی کافی است. همچنین گروهی از فقها اذعان داشته‌اند که سوگند فرد لال با اشاره ای که مبین قصد و مطلب باشد، کافی است. همچنین نوشتن نام خدای متعالی بر روی یک لوح و شستن آن در یک ظرف و وادار نمودن شخص لال به نوشیدن آن به شرط آنکه موضوع سوگند را فهمیده باشد، نیز در نظر این فقها جایز است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. سوگند اصولاً باید به صورت لفظی اداء شود.
2. در صورت عدم توانایی ادای لفظی، سوگند می‌تواند به صورت نوشتن انجام شود.
3. در صورت عدم توانایی ادای لفظی، سوگند می‌تواند از طریق اشاره‌ای که مقصود را به وضوح نشان دهد، انجام شود.
4. اشاره برای ادای سوگند باید به گونه‌ای باشد که مقصود را به روشنی برساند.