ماده ۵۳۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۵۳۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): در موارد برخورد هرگاه حادثه به یکی از طرفین مستند باشد مثل اینکه حرکت یکی از طرفین به ‌قدری ضعیف باشد که اثری بر آن مترتب نگردد، تنها درباره طرفی که حادثه مستند به او است، ضمان ثابت است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۳۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۵۳۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

نکات تفسیری دکترین

این ماده در مقام تبیین یکی از قواعد عمومی مسئولیت مدنی است، بر این اساس در فرض استناد نتیجه به یکی از افراد داخل در تصادم، فقط او ضامن است.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها بیان نموده اند که اگر در یک تصادف، حرکت یکی از دو تصادف کننده آنقدری کند و آرام باشد که عرفاً صدق وارد کردن صدمه از سوی آن نباشد، ضمانی بر او نیست همچنین گروهی از فقها بیان داشته اند که اگر در یک تصادفی یکی از طرفین مرتکب تفریط شده و دیگری تفریطی ننموده باشد، تصادف مستند به طرفی که تفریط نکرده است، نمی باشد.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. حادثه زمانی به یکی از طرفین مستند است که حرکت طرف دیگر به قدری ضعیف باشد که اثری بر آن مترتب نشود.
2. در صورتی که حادثه به یکی از طرفین مستند باشد، مسئولیت فقط بر عهده طرفی است که حادثه به او مستند شده است.
3. اصل در این ماده بر تعیین مسئولیت بر اساس استناد حادثه به یکی از طرفین است.
4. اگر حادثه به هیچ یک از طرفین به صورت غالب مستند نباشد، این ماده به کار نمی‌رود.
5. اثبات استناد حادثه به یکی از طرفین منجر به عدم ضمانت طرف دیگر می‌شود.

مقالات مرتبط

• مسؤولیت کیفری ناشی از انتقال ویروس کرونا در نظام کیفری ایران (با تاکید بر مخاطره‌های جانی اشخاص)
• تحلیل اقتصادي ارکان مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی
• تسریع در ورود خسارت
• نظریه «آخرین فرصت اجتناب از ضرر» در حقوق ایران؛ با نگاهی به کامن لا و نظام فقهی