ماده ۶۶۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۹:۵۰ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۶۸ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): از بین‌ بردن عانه مرد یا زن، موجب ارش است.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

«عانه» یا pubes در انگلیسی، به نام استخوان شرمگاهی نیز نامیده میشود و یکی از سه قسمت استخوان بی نام در نوزادی است.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده 668 قانون مجازات اسلامی (1392)

در رکب چون دیه مقدری وجود ندارد، باید ارش پرداخت شود، رکب زن مانند عانه برای مرد است و قطع عانه نیز ارش دارد و در این مورد تفاوتی نیست که رکب و عانه به همراه آلت تناسلی یا جدای از آن قطع شود، چون دلیلی وجود ندارد که این دو جزء آلت تناسلی باشند.[۲]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

در قطع زهار زن که مانند عانه در مرد است، ارش ثابت است،[۳]همچنین به موجب نظر فقهی آیت الله خمینی، رکب زن یعنی محلی که در مردان نامش عانه است، اگر قطع شود، چه به تنهایی چه به ضمیمه فرج و همچنین اگر عانه مردی قطع شود، دیه آن حکومت دارد.[۴]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 668 قانون مجازات اسلامی (1392)

  1. موضوع ماده در مورد از بین بردن عانه (موهای زائد) مرد یا زن است.
  2. عمل مورد اشاره، موجب تعیین ارش (نوعی غرامت مالی) می‌شود.
  3. اشاره به هیچ نوع مجازات کیفری یا زندان نشده است.
  4. قانون به تفاوت جنسیتی (مرد یا زن بودن) در این زمینه اشاره دارد.
  5. ماده جزء قوانین مرتبط با مجازات‌های مالی حاکی از تعویض جسمی یا جسمیت است.
  6. ارش به عنوان جبران خسارت، تعیین می‌شود و میزان آن بستگی به نظر کارشناس و شرایط خاص هر مورد دارد.

منابع

  1. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4361508
  2. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4361504
  3. سیدابوالقاسم خویی و علیرضا (ترجمه) سعید. ترجمه مبانی تکملةالمنهاج (جلد دوم). چاپ 1. خرسندی، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3697248
  4. محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد سوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4181244