ماده ۶۷۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۶۷۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): در مواردی که نظر کارشناسی بازگشت منفعت زایل یا ناقص شده در مدت معینی باشد چنانچه مجنی ‌‌علیه قبل از مدت تعیین شده فوت کند دیه ثابت می‌ شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۶۷۱ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۶۷۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده 484 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)

پیشینه

اگرچه ماده فوق به شکل امروزی خود در قوانین پیشین وجود نداشت، اما حکم آن به صورت خاص در برخی از مواد پیشین نظیر ماده 464 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370) پیش بینی شده بود.

نکات تفسیری دکترین

عده ای از نویسندگان، اطلاق این ماده را شامل موردی که مجنی علیه کهولت سن داشته و فوت وی در زمان تعیین شده محتمل است، نیز می دانند، البته ماده فوق را باید از حالتی که منفعت زایل شده پیش از اتمام مدت بازگشته و مجنی علیه نیز پیش از مدت فوت میکند، منصرف دانست.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها معتقدند اگر مجنی علیه قبل از گذشتن مدتی که برای بازگشت بینایی او از سوی شهود مشخص شده است فوت کند، دیه ثابت است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. در صورتی که نظر کارشناسی بر بازگشت منفعت زایل یا ناقص شده در مدت معینی باشد و این مدت به پایان نرسیده، دیه ثابت می‌شود.
2. فوت مجنی‌علیه قبل از پایان مدت تعیین شده منجر به ثبوت دیه می‌شود.
3. نظر کارشناسی در تعیین دیه زمانی مورد توجه قرار می‌گیرد که بازگشت منفعت را طی مدت مشخصی تأیید کند.
4. ماده به بازگشت منفعت زایل یا ناقص شده در مدت معین اشاره دارد.
5. عدم بازگشت منفعت به دلیل فوت مجنی‌علیه می‌تواند دلیلی برای ثابت شدن دیه باشد.