ماده ۶۶۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۶۶۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): قطع و از بین ‌بردن هر یک از دو طرف اندام تناسلی زن، موجب نصف دیه کامل زن است و قطع و از بین ‌بردن بخشی از آن، به همان نسبت دیه دارد. در این حکم فرقی میان باکره و غیرباکره، خردسال و بزرگسال سالم و معیوب از قبیل رتقاء و قرناء نیست.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 664 قانون مجازات اسلامی (1392)

در این مورد منطقی نیست که برای آلت سالم و فلج، دیه یکسان باشد و باید گفت اگر آلت زنی، فلج یا در حکم فلج باشد، قطع آن باید مانند قطع سایر اعضای فلج، ثلث دیه داشته باشد.[۱]

مطالعات فقهی

مستندات فقهی

در رابطه با دیه قطع و از بین بردن اندام تناسلی زن باید گفت که حکم آن، مستند به روایت های شرعی است.[۲]

سوابق فقهی

بریدن عمدی شفران از سوی جانی زن، موجب قصاص است اما اگر عمدا نباشد یا جانی مرد باشد، دیه ثابت میگردد، در این مورد در قطع دو طرف، دیه کامل زن و در قطع یک طرف، نصف دیه او ثابت است،[۳]در واقع به اجماع فقها که مبتنی بر حدیث عام و نص خاص است، قطع دو طرف اندام تناسلی زن موجب دیه کامل زن است و قطع یکی از دو طرف، موجب نصف دیه کامل زن است، خواه زن سالم باشد یا رتقاء.[۴]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 664 قانون مجازات اسلامی (1392)

  1. قطع و از بین بردن هر یک از دو طرف اندام تناسلی زن، موجب نصف دیه کامل زن است.
  2. قطع و از بین بردن بخشی از اندام تناسلی زن، به همان نسبت از دیه دارد.
  3. هیچ تفاوتی میان دیه زن باکره و غیر باکره وجود ندارد.
  4. دیه زن خردسال و بزرگسال در این مورد یکسان است.
  5. دیه زن سالم و معیوب (از جمله رتقاء و قرناء) در این حکم تفاوتی ندارد.

منابع

  1. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 713584
  2. عباس زراعت. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (همراه با فهرست تفصیلی عناوین مجرمانه). چاپ 4. ققنوس، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 713576
  3. آیت اله سیدمحمود هاشمی شاهرودی. فرهنگ فقه (جلد چهارم). چاپ 1. مؤسسه دایرةالمعارف اسلامی، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3362640
  4. ابوالقاسم گرجی. دیات (دیه نفس، موجبات ضمان کیفری، دیات اعضا و منافع آنها، اعضایی که دیه مقدر دارند، دیه بر منافع اعضا، دیه زخم های سر و صورت). چاپ 2. دانشگاه تهران، 1382.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 837100