ماده ۵۳۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۵۳۰ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): هرگاه برخورد بین دو یا چند نفر یا وسیله ‌نقلیه بر اثر عوامل قهری مانند سیل و طوفان به‌ وجود آید، ضمان منتفی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده در مقام تکرار یکی از قواعد عام مسئولیت مدنی است که به موجب آن چنانچه تنها سبب یک حادثه زیانبار، قوه قاهره بوده باشد، باید خوانده را از مسئولیت معاف دانست. در واقع علت منحصره بودن قوه قاهره در وقوع جنایت، رابطه سببیت میان فعل مرتکب و نتیجه حاصله را قطع نموده و اماره مسئولیت را از میان می برد، لذا این ماده را باید مبین یکی از مصادیق رافع مسئولیت کیفری دانست، لذا چنانچه رانندگان مرتکب تفریط و تقصیری نشده و در اثر عواملی نظیر لغزندگی جاده و فقدان علم راننده به این امر تصادفی رخ دهد، کسی ضامن نیست. گروهی معتقدند اگر فعل شخص ثالث موجب وقوع خسارت شود، اعم از این که این فعل، ماهیت قوه قاهره داشته باشد یا خیر، باید او را مسئول دانست نه خوانده دعوی را، همچنین اگر خواهان نیز در ایجاد ضرر نقش داشته و ضرر وارده نتیجه عمل مشترک خواهان و خوانده باشد، مسئولیت خوانده را باید به تناسب دخالت خواهان کاهش داد، اما اگر ضرر منتسب به فعل خوانده و عوامل قهری باشد، فقط باید عامل انسانی را که همان خوانده است مسئول دانست، اما اگر هیچ یک از راننده ها مسئول نبوده و حادثه ناشی از قوه قاهره باشد، نباید هیچ یک را ضامن دانست.

نکات توضیحی

گروهی این ماده را از مصادیق قواعد ارفاق آمیزی دانسته اند که باید تفسیر موسع گردد.

مصادیق و نمونه ها

هرگاه اتومبیلی با رعایت قوانین مربوطه، در جایی پارک شده باشد و کامیونی با سرعت غیر مجاز و در اثر یک حادثه غیر قابل پیش بینی به ماشین برخورد کرده و آن را به سمت عابران پرتاب کند، راننده اتومبیل را نباید مسئول جبران خسارات وارده دانست.

مقالات مرتبط

• تحلیل اقتصادي ارکان مسئولیت مدنی ناشی از حوادث رانندگی
• نظریه «آخرین فرصت اجتناب از ضرر» در حقوق ایران؛ با نگاهی به کامن لا و نظام فقهی