ماده ۱۸۰ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
[[شهادت]] اشخاص غیرعادی، مانند فراموشکار و [[ساهی]] به عنوان [[شهادت|شهادت شرعی]] معتبر نیست مگر آن که قاضی به عدم فراموشی، سهو و امثال آن در مورد شهادت [[علم قاضی|علم]] داشته باشد. | [[شهادت]] اشخاص غیرعادی، مانند فراموشکار و [[ساهی]] به عنوان [[شهادت|شهادت شرعی]] معتبر نیست مگر آن که قاضی به عدم فراموشی، سهو و امثال آن در مورد شهادت [[علم قاضی|علم]] داشته باشد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
شهادت افراد مبتلا به سهل انگاری و فراموشی، در [[عرف]] معتبر نیست، اما ممکن است قاضی به چنین شهادت هایی علم پیدا کند، در این حالت شهادت معتبر خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4162792|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=1}}</ref>درمورد شخص [[سفه|سفیه]]، تصریحی برای ممنوعیت شهادت وجود ندارد.بنابراین شهادت این دست افراد از شهادت های صحیح به حساب می آید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850184|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>به علاوه فقها در مورد اعتبار شهادت اشخاص غیرعادی مانند [[مستی|مست]]، ابله، کودن و یا شخصی که زیاد دچار فراموشی میشود اختلاف نظر دارند، ولی گرایش غالب به سوی ممنوعیت شهادت این افراد است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850164|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>گفتنی است وجود عیوبی مانند فراموشکاری و اشتباه و...در شاهد، [[اماره]] بر عدم صحت شهادت است و وصف یقینی بودن شهادت را از بین میبرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850180|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | شهادت افراد مبتلا به سهل انگاری و فراموشی، در [[عرف]] معتبر نیست، اما ممکن است قاضی به چنین شهادت هایی علم پیدا کند، در این حالت شهادت معتبر خواهد بود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=مجمع علمی و فرهنگی مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4162792|صفحه=|نام۱=ایرج|نام خانوادگی۱=گلدوزیان|چاپ=1}}</ref>درمورد شخص [[سفه|سفیه]]، تصریحی برای ممنوعیت شهادت وجود ندارد.بنابراین شهادت این دست افراد از شهادت های صحیح به حساب می آید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850184|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>به علاوه فقها در مورد اعتبار شهادت اشخاص غیرعادی مانند [[مستی|مست]]، ابله، کودن و یا شخصی که زیاد دچار فراموشی میشود اختلاف نظر دارند، ولی گرایش غالب به سوی ممنوعیت شهادت این افراد است.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850164|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref>گفتنی است وجود عیوبی مانند فراموشکاری و اشتباه و...در شاهد، [[اماره]] بر عدم صحت شهادت است و وصف یقینی بودن شهادت را از بین میبرد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392)|ترجمه=|جلد=|سال=1392|ناشر=ققنوس|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=3850180|صفحه=|نام۱=عباس|نام خانوادگی۱=زراعت|چاپ=1}}</ref> | ||
| خط ۸: | خط ۹: | ||
== منابع == | == منابع == | ||
{{پانویس}} | {{پانویس}} | ||
{{مواد قانون مجازات اسلامی}} | |||
[[رده:ادله اثبات در امور کیفری]] | [[رده:ادله اثبات در امور کیفری]] | ||
[[رده:شهادت]] | [[رده:شهادت]] | ||
[[رده:شهادت ساهی]] | [[رده:شهادت ساهی]] | ||
نسخهٔ ۲ ژوئن ۲۰۲۲، ساعت ۱۴:۴۶
شهادت اشخاص غیرعادی، مانند فراموشکار و ساهی به عنوان شهادت شرعی معتبر نیست مگر آن که قاضی به عدم فراموشی، سهو و امثال آن در مورد شهادت علم داشته باشد.
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شهادت افراد مبتلا به سهل انگاری و فراموشی، در عرف معتبر نیست، اما ممکن است قاضی به چنین شهادت هایی علم پیدا کند، در این حالت شهادت معتبر خواهد بود.[۱]درمورد شخص سفیه، تصریحی برای ممنوعیت شهادت وجود ندارد.بنابراین شهادت این دست افراد از شهادت های صحیح به حساب می آید.[۲]به علاوه فقها در مورد اعتبار شهادت اشخاص غیرعادی مانند مست، ابله، کودن و یا شخصی که زیاد دچار فراموشی میشود اختلاف نظر دارند، ولی گرایش غالب به سوی ممنوعیت شهادت این افراد است.[۳]گفتنی است وجود عیوبی مانند فراموشکاری و اشتباه و...در شاهد، اماره بر عدم صحت شهادت است و وصف یقینی بودن شهادت را از بین میبرد.[۴]
بنابراین شهادت افراد غیرعادی به عنوان شهادت شرعی فاقد اعتبار است مگر برای قاضی علم حاصل شود که در موردی که درباره آن شهادت میدهند،دچار خطا و فراموشی نشده اند.در این ماده تنها دو مصداق برای افراد غیرعادی ذکر شده است و هرگاه قاضی تشخصی دهد شاهد تمام شرایط موضوع ماده 177 قانون مجازات اسلامی را دارا میباشد اما مانند افراد متعارف نیست و در مورد شهادت دقت کافی ندارد، شهادت این دست اشخاص، فاقد اعتبار به عنوان شهادت شرعی است.[۵]
منابع
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4162792
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850184
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850164
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3850180
- ↑ محمدرضا عدالتخواه. مبسوط قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 (کتاب نخست) (حقوق جزای عمومی کلیات). چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4381232