ماده ۳۵ قانون مجازات اسلامی
ماده ۳۵ قانون مجازات اسلامی: اخراج موقت یا دائم بیگانگان محکوم به مجازات از کشور پس از اجرای مجازات و با حکم دادگاه انجام می شود.
توضیح واژگان
«اخراج» به معنای حضور شخص در خارج از قلمرو خاکی، آبی و هوایی کشور است، بنابراین سکونت در سفارتخانه کشور خارجی در ایران، اخراج محسوب نمیشود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
بر اساس این ماده، در صورتی که اشخاص غیر ایرانی در ایران مرتکب جرم شوند، طبق حکم دادگاه، اخراج آنان پس از اجرای مجازات خواهد بود.[۲] مجازات اخراج موقت یا دائم بیگانگان، لزوما باید در دادنامه قید شود.[۳] گفتنی است که صدور حکم به اخراج بیگانه منحصر در مواردی است که بین جرم ارتکابی و حضور شخص در ایران تنافی وجود داشته باشد، فلذا ارتکاب هر جرمی از سوی آنان منتج به اخراج از کشور نخواهد شد.[۴]
مصادیق و نمونه ها
در مواردی که بیگانه ای در ایران مرتکب جرم جاسوسی شده است، اخراج از کشور پس از تحمل مجازات، قابل توجیه و ضروری است، ولی در ارتکاب جرائمی مانند ترک نفقه یا صدور چک پرداخت نشدنی، اخراج بیگانه صحیح نیست.[۴]
مواد مرتبط
بند ح ماده 23 قانون مجازات اسلامی
مقالات مرتبط
ارزیابی وضعیت ایران در ارتباط با مقررات بین المللی مرتبط با پولشویی
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3627328
- ↑ محمدابراهیم شمس ناتری، حمیدرضا کلانتری، زینب ریاضت و ابراهیم زارع. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول) حقوق جزای عمومی. چاپ 2. میزان، 1393. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4950720
- ↑ محمد مصدق. شرح قانون مجازات اسلامی مصوب 1392 با رویکرد کاربردی (چاپ چهارم). چاپ 4. جنگل، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4322516
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3627316