ماده ۵۰۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

ماده ۵۰۳ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲): هرگاه کسی دیگری را به روی شخص ثالثی پرت کند و شخص ثالث یا شخص پرت‌‌ شده بمیرد یا مصدوم گردد در صورتی‌ که مشمول تعریف جنایت عمدی نگردد، جنایت شبه‌ عمدی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۵۰۲ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)
• ماده ۵۰۴ قانون مجازات اسلامی (۱۳۹۲)

نکات تفسیری دکترین

به موجب این ماده، در صورتی که عمل پرتاب کننده همراه با قصد جنایت باشد یا نوعا موجب جنایت شود ، باید آن را عمد و مستوجب قصاص دانسته و پرتاب شونده را به دلیل فقدان اراده در وقوع جنایت، ضامن چیزی ندانست، لذا باید نتیجه گرفت حکم این ماده، اساساً مربوط به حالتی است که خود پرتاب شونده، نقشی در وقوع جنایت ندارد.

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

عده ای مستند فقهی این ماده را برخی از روایات شرعی دانسته اند.

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها در این خصوص بیان نموده اند که اگر کسی دیگری را از جای بلندی پرت کند، کسی که افتاده است مکلف به پرداخت دیه مقتول است و بعد از آن، حق رجوع به پرتاب کننده را دارد. گروهی دیگر نیز بر این باورند که اگر کسی دیگری را پرت کند و جنایتی به بار آید، پرت کننده ضامن هر دو نفر است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی

1. اگر شخصی شخص دیگری را به سمت شخص ثالثی پرت کند، و منجر به مرگ یا مصدومیت شود، در صورت عدم تطابق با تعریف جنایت عمدی، جنایت به صورت شبه‌عمدی تعریف می‌شود.
2. تمایز بین جنایت عمدی و شبه‌عمدی مهم است؛ در این ماده، تأکید بر عدم عمدی بودن عمل است.
3. مسئولیت جنایت شبه‌عمدی شامل مواردی است که انجام دهنده قصد خاصی برای وقوع جنایت ندارد، اما عمل انجام‌شده منجر به نتیجه‌ای ناخواسته می‌شود.
4. جنایت شبه‌عمدی در مواقعی که نتیجه رفتار فرد قابل پیش‌بینی بوده، اما با قصد و نیت مستقیم انجام نشده، مطرح می‌شود.
5. این ماده به بحث مسئولیت قانونی فرد در مواجهه با نتایجی که بصورت غیر عمدی به‌وجود آمده می‌پردازد.

مقالات مرتبط

• تعارض میان جاسوسی و آزادی اطلاعات از منظر حقوق بین‌الملل بشر