ماده ۲۰۱ قانون مجازات اسلامی

ماده ۲۰۱ قانون مجازات اسلامی: سوگند عبارت از گواه قراردادن خداوند بر درستی گفتار اداء کننده سوگند است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۲۰۰ قانون مجازات اسلامی
• ماده ۲۰۲ قانون مجازات اسلامی

توضیح واژگان

«سوگند» به این معنی است که فردی خداوند متعال را نسبت به صحت ادعا، گواهی یا حقانیت خود شاهد گرفته باشد.این معنا از قسم است که در ادله اثبات دعوی به کار می‌رود.

فلسفه و مبانی نظری

در قسم از این جهت که از اسما جلاله خداوند نام برده می‌شود و همچنین به لحاظ ایمان و احترام به آنچه مورد قسم واقع می‌شود، بشر همواره آن را به عنوان یک دلیل و گاهی مؤکد و موید ادعا یا انکار به کار می‌برده‌است. به طوری که در قرآن کریم انسان‌ها از زیاد قسم خوردن نهی شده‌اند.

نکات تفسیری دکترین ماده 201 قانون مجازات اسلامی

سوگند از این جهت که خبر دادن از حقی است، شبیه به اقرار است ولی برخلاف اقرار، به نفع کسی است که سوگند یاد می‌کند و از این جهت که به طرفین اجازه می‌دهد که دلیلی را به نفع خود به وجود بیاورند، خلاف اصول و قواعد تلقی می‌شود.به علاوه سوگند قبل از اینکه حقوقی باشد، جنبه شرعی و اخلاقی دارد و پشتوانه آن، ایمان و وجدان یادکننده سوگند است.

مصادیق و نمونه ها

آیه ۸۹ سوره مبارکه مائده آیه ۷۷ سوره مبارکه آل عمران

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 201 قانون مجازات اسلامی

1. سوگند نوعی اعلام صداقت و راست‌گویی از سوی سوگنددهنده است.
2. در سوگند خداوند به‌عنوان شاهد و ضامن صداقت اظهار می‌شود.
3. سوگند با هدف اثبات درستی گفته‌ها در مراحل قانونی استفاده می‌شود.
4. ادای سوگند عملی است که توسط شخص به‌طور داوطلبانه انجام می‌شود.
5. سوگند می‌تواند در فرآیندهای قضایی مورد استفاده قرار گیرد.
6. از سوگند برای تقویت اعتبار گفته‌ها در مواقع مختلف بهره‌برداری می‌شود.

مقالات مرتبط

تحلیل و بررسی تحولات ارزش اثباتی سوگند در قوانین جزایی ایران مقایسه سوگند جزایی با سایر ادله اثبات جرائم