ماده ۲۴۱ قانون مجازات اسلامی: تفاوت میان نسخه‌ها
(ابرابزار) |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده ۲۴۱ قانون مجازات اسلامی''': در صورت نبود [[ادله اثبات جرم|ادله اثبات قانونی]] بر وقوع [[جرایم منافی عفت]] و [[انکار]] متهم هرگونه تحقیق و [[بازجویی]] جهت کشف امور پنهان و مستور از انظار ممنوع است. موارد احتمال ارتکاب با [[عنف]]، [[اکراه]]، [[آزار]]، [[ربایش]] یا [[اغفال]] یا مواردی که به موجب این قانون در حکم ارتکاب به عنف است از شمول این حکم مستثنی است. | '''ماده ۲۴۱ قانون مجازات اسلامی''': در صورت نبود [[ادله اثبات جرم|ادله اثبات قانونی]] بر وقوع [[جرائم منافی عفت|جرایم منافی عفت]] و [[انکار]] متهم هرگونه تحقیق و [[بازجویی]] جهت کشف امور پنهان و مستور از انظار ممنوع است. موارد احتمال ارتکاب با [[عنف]]، [[اکراه]]، [[آزار]]، [[ربایش]] یا [[اغفال]] یا مواردی که به موجب این قانون در حکم ارتکاب به عنف است از شمول این حکم مستثنی است. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۲۴۰ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۲۴۰ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
* | |||
{{زیتونی|[[ماده ۲۴۲ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | * {{زیتونی|[[ماده ۲۴۲ قانون مجازات اسلامی|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
== توضیح واژگان == | == توضیح واژگان == | ||
نسخهٔ ۱۷ اوت ۲۰۲۲، ساعت ۲۲:۴۹
ماده ۲۴۱ قانون مجازات اسلامی: در صورت نبود ادله اثبات قانونی بر وقوع جرایم منافی عفت و انکار متهم هرگونه تحقیق و بازجویی جهت کشف امور پنهان و مستور از انظار ممنوع است. موارد احتمال ارتکاب با عنف، اکراه، آزار، ربایش یا اغفال یا مواردی که به موجب این قانون در حکم ارتکاب به عنف است از شمول این حکم مستثنی است.
توضیح واژگان
جرائم منافی عفت تعریف قانونی ندارد اما جرایم زنا، لواط، مساحقه و تفخیذ، مصادیق بارز آن هستند اما در مورد اینکه آیا غیر از این چهار جرم، جرم دیگری چون رابطه نامشروع نیز مشمول این ماده می‌شود یا خیر، تردید وجود دارد، هرچند این احتمال وجود دارد که شامل این دست جرایم نیز بشود، چون ماده اطلاق دارد، از طرفی احتمال عدم شمول نیز به این علت که ذیل جرائم خاصی بیان شده‌اند، می‌رود.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
با فقدان ادلهٔ اثبات قانونی بر وقوع جرائم منافی عفت و انکار متهم، انجام هرگونه تحقیق و بازجویی در جهت کشف امور پنهان از انظار، با ممنوعیت قانونی روبه رو است، در اینجا حتی علم قاضی که از لحاظ شرعی و قانونی ملزم به بیان دلیل است، نمی‌تواند واجد اثر باشد.[۲]
انتقادات
این ماده، احکام شکلی و دادرسی جرایم منافی عفت را بیان می‌کند، پس شایسته بود در قانون آیین دادرسی کیفری بیان می‌شد.[۳]
منابع
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3892760
- ↑ ایرج گلدوزیان. محشای قانون مجازات اسلامی بر مبنای قانون مصوب 1/2/1392 به همراه مفاهیم جدید و قوانین جزایی پیشین. چاپ 1. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4172584
- ↑ عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3892700