ماده ۳۹ قانون مجازات اسلامی

ماده ۳۹ قانون مجازات اسلامی: در جرایم تعزیری درجه‌ های هفت و هشت در صورت احراز جهات تخفیف چنانچه دادگاه پس از احراز مجرمیت، تشخیص دهد که با عدم اجرای مجازات نیز مرتکب، اصلاح می‌ شود در صورت فقدان سابقه کیفری مؤثر و گذشت شاکی و جبران ضرر و زیان یا برقراری ترتیبات جبران آن می‌ تواند حکم به معافیت از کیفر صادر کند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 10 قانون مجازات اسلامی
• ماده 25 قانون مجازات اسلامی
• ماده 37 قانون مجازات اسلامی
• ماده 38 قانون مجازات اسلامی
• تبصره ماده 40 قانون مجازات اسلامی
• ماده 41 قانون مجازات اسلامی
• ماده 42 قانون مجازات اسلامی
• ماده 43 قانون مجازات اسلامی
• ماده 44 قانون مجازات اسلامی
• ماده 45 قانون مجازات اسلامی
• تبصره 2 ماده 115 قانون مجازات اسلامی

توضیح واژگان

«فقدان سابقه کیفری موثر» به این معناست که شخص مشمول مجازات های تبعی ماده 25 قانون مجازات اسلامی قرار نداشته باشد، در صورت سپری شدن مدت های مذکور در ماده 25 به نظر میرسد که شخص فاقد سابقه محکومیت موثر کیفری فرض میشود.

پیشینه

به نظر میرسد نهاد معافیت از مجازات در قوانین پیشین بدون سابقه است، چرا که طبق قواعد تخفیف مجازات مندرج در ماده 22 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370 دادگاه ها نمی توانستند بزهکار را به کلی از مجازات، معاف کنند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

در این ماده، قانونگذار یکی از معاذیر قضائی معافیت از مجازات را بیان میکند. شرایط لازم برای صدور این حکم معافیت، به نحو عام مجموعی در ماده ذکر شده است؛ به این معنا که وجود همه این موارد ضروری است. گفتنی است که موارد شمول این ماده به موجب تبصره 2 ماده 115 منصرف از جرائم تعزیری منصوص شرعی است.

انتقادات

بهتر بود قانونگذار ضمانت اجرایی برای این ماده در نظر بگیرد، به این نحو که قاضی میزان مجازات شخص را تعیین کند تا در صورت احراز عدم وجود هر یک از شرایط مذکور در ماده فوق، این مجازات اجرا شود.

مقالات مرتبط

پیشگیری از تکرار جرم با حفظ کرامت انسانی بزهکار با نگاهی به آموزه‮های جرم‌شناختی

بررسی جرم‌شناسانۀ مادۀ 38 قانون مجازات اسلامی مصوب 1392