ماده ۳۶۷ قانون مجازات اسلامی

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۳ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۶۷ قانون مجازات اسلامی: در ماده (366) این قانون، اگر اولیای هر دو مجنی علیه، خواهان قصاص باشند و دو مجنی‌علیه از نظر دیه، یکسان نباشند و دیه مرتکبان بیش از دیه مجنی علیهم باشد، مانند این که هر دو قاتل، مرد باشند و یکی از دو مقتول، زن باشد، خواهان قصاص از سوی زن باید نصف دیه کامل را بپردازد که در این صورت، به سبب مشخص نبودن مرتکب قتل زن، فاضل دیه مذکور میان مرتکبان به نسبت مساوی تقسیم می ‌شود.

تبصره ـ دیه موضوع این ماده طبق این قانون و قبل از قصاص به مستحق پرداخت می ‌شود.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین

حکم این ماده را که در خصوص مردد بودن قاتل نسبت به مقتول با پیش فرض یقین به قاتل بودن تمام مرتکبین است نباید با فرضی که به انتساب جنایت به یکی از دو نفر علم اجمالی وجود دارد و تعیین مرتکب نیز ممکن نیست، یکسان دانست.[۱]

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

در خصوص تبصره این ماده، مستند آن را برخی از روایات شرعی می دانند.[۲]

سوابق و مستندات فقهی

برخی از فقها بیان نموده اند که مقتول زن بوده و ولی دم او حاضر به پرداخت تفاوت دیه پیش از اجرای قصاص نشود یا با وجود رضایت به پرداخت تفاوت دیه، فقیر باشد و از سوی دیگر خود قاتل نیز حاضر به دادن خون بها نشود، قصاص باید تا زمان متمکن شدن به تاخیر افتد.[۳] همچنین امکان قصاص در مقابل زن بدون پرداخت چیزی، مورد اتفاق فقهای اهل سنت است. اما در این خصوص، نظر اتفاقی فقهای شیعه حکم ماده فوق است.[۴]


نکات توصیفی هوش مصنوعی

  1. در صورتی که دو مجنی‌علیه در جنایت وجود داشته باشند و دیه آن‌ها یکسان نباشد، میزان پرداخت دیه توسط اولیای دم متفاوت خواهد بود.
  2. اگر دیه مرتکبان از دیه مجنی‌علیه بیشتر باشد و یکی از مقتولان زن باشد، اولیای دم زن باید نصف دیه کامل را بپردازند.
  3. در صورت عدم شناخت مرتکب قتل زن، مازاد دیه بین مرتکبان به نسبت مساوی تقسیم می‌شود.
  4. دیه باید قبل از اجرای قصاص به مستحق پرداخت شود.
  5. موضوع پرداخت دیه در این ماده بر اساس مقررات قانون مجازات اسلامی تعیین می‌شود.

رویه های قضایی

به موجب نظریه مشورتی به شماره 6916/7-1373/11/29، فاضل دیه را باید حق قاتل دانست لذا او می تواند از این حق صرف نظر نماید.[۵]

انتقادات

برخی از حقوقدانان، ماده فوق را از مصادیق موادی می دانند که بیانگر شاخه ها و فروعات یک امر کلی است و وضع چنین موادی را چندان مطلوب نمی دانند چرا که قوانین باید به صورت قاعده، احکام مورد نظر قانون گذار را مشخص کنند و از تمثیل خودداری شود.[۶]

پایان نامه و رساله های مرتبط

منابع

  1. علیرضا میرکمالی و سحر صالح احمدی. قانون مجازات اسلامی در نظم حقوقی کنونی (جلد اول). چاپ 4. گالوس، 1400.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275780
  2. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275768
  3. محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275760
  4. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275772
  5. محمدحسین کارخیران. کاملترین مجموعه محشای قانون مجازات اسلامی مصوب 1392/02/01 (جلد دوم) (تطبیق با قانون مجازات اسلامی سابق. چاپ 1. راه نوین، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275764
  6. عباس زراعت. شرح مختصر قانون مجازات اسلامی (مصوب 1392). چاپ 1. ققنوس، 1392.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6275776