ماده ۳۴۶ قانون مجازات اسلامی

ماده ۳۴۶ قانون مجازات اسلامی: اگر پس از صدور حکم، بطلان همه یا برخی از سوگندها ثابت شود مانند آن که برخی از اداء کنندگان سوگند، از سوگندشان عدول کنند یا دروغ بودن سوگند یا از روی علم نبودن سوگند، برای دادگاه صادرکننده حکم ثابت شود، مورد از جهات اعاده دادرسی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

پیشینه

حکم ماده فوق در قانون سابق وجود نداشت.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

این ماده در خصوص کشف بی‌اعتباری یا عدول از سوگند هایی است که در اقامه قسامه اداء شده‌اند، به موجب این ماده، چنانچه بعد از اتیان سوگند و صدور حکم قطعی، سوگند خورندگان اعتراف به کذب بودن سوگند خود نمایند، باید این حالت را از موارد اعاده دادرسی دانست.

مطالعات فقهی

سوابق فقهی

برخی از فقها بر این باورند که اگر پس از حکم حاکم بر اساس سوگند منکر، دروغ بودن سوگند وی کشف شود، نقض این حکم واجب است، پس از نقض حکم، امکان مطالبه حق و تقاص و دیگر حقوق مرتبط از سوی مدعی وجود دارد.

انتقادات

گروهی بر این باورند که بهتر آن است که مقررات این ماده و سایر مقررات شکلی، در قانون آیین دادرسی کیفری مطرح گردند. همچنین گروهی بر این باورند که امکان وضع این ماده و دو ماده پیشین به صورت یک جا و در قالب یک قاعده کلی نیز وجود داشت و این تصمیم بهتر بود.

مواد مرتبط

• ماده ۴۷۴ قانون آیین دادرسی کیفری

رویه های قضایی

• نظریه شماره 7/99/1703 مورخ 1399/11/11 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره تخفیف یافتن مجازات به موجب قانون لاحق و مرجع درخواست متهم در آن
• رای وحدت رویه شماره 840 دیوان عالی کشور درباره تاثیر عدول قسم خورندگان از سوگند در قسامه در پذیرش اعاده دادرسی