ماده ۴۹۶ قانون مجازات اسلامی

ماده ۴۹۶ قانون مجازات اسلامی: پزشک در معالجاتی که دستور انجام آن را به مریض یا پرستار و مانند آن صادر می‌ نماید، در صورت تلف یا صدمه بدنی ضامن است مگر آنکه مطابق ماده (495) این قانون عمل نماید.

تبصره 1 ـ در موارد مزبور، هرگاه مریض یا پرستار بداند که دستور اشتباه است و موجب صدمه و تلف می‌ شود و با وجود این به دستور عمل کند، پزشک ضامن نیست بلکه صدمه و خسارت مستند به خود مریض یا پرستار است.

تبصره 2 ـ در قطع عضو یا جراحات ایجاد شده در معالجات پزشکی طبق ماده (495) این قانون عمل می‌ شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده 495 قانون مجازات اسلامی
• ماده ۴۹۵ قانون مجازات اسلامی
• ماده ۴۹۷ قانون مجازات اسلامی
• ماده 319 قانون مجازات اسلامی مصوب 1370

پیشینه

در گذشته ماده 319 قانون مجازات اسلامی (مصوب 1370)، در این خصوص وضع شده بود.

فلسفه و مبانی نظری

گروهی علت وضع این ماده را چنین بیان نموده اند که در فرض ورود ضرر به بیمار توسط شخصی مانند پرستار و در اثر دستور پرستار، عرف پزشک حاذق را دارای مسئولیت صدور دستور درست و مناسب و پرستار را نیز موظف به رعایت دستورات پزشک می داند.

نکات تفسیری دکترین ماده 496 قانون مجازات اسلامی

این ماده در خصوص معالجاتی است که به دستور پزشک انجام می شوند. گروهی این ماده را از مصادیق اقوی بودن سبب از مباشر تلقی کرده اند. درواقع دستور پزشک، نوعی سبب و مباشر طرف دیگر، اعم از خود بیمار یا یکی از اعضای درمانی نظیر پرستاران یا بهیاران است که عیناً بر اساس امر پزشک اقدام نموده و مرتکب تقصیری هم نشده است، منتها این سبب، اقوی از مباشر تلقی می شود.

البته بر اساس تبصره این ماده در فرضی که مباشر، آگاه به اشتباه بودن دستور پزشک بوده باشد، دیگر نمی توان مساله را از مصادیق اقوی بودن سبب از مباشر، تلقی نمود.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 496 قانون مجازات اسلامی

1. پزشک زمانی در معالجات ضامن است که به دستور اشتباه صادر کند و مطابق ماده ۴۹۵ عمل نکند.
2. اگر مریض یا پرستار آگاه باشد که دستور پزشک اشتباه است و باعث صدمه یا تلف می‌شود و با این حال به دستور عمل کند، مسئولیت صدمه بر عهده خود آنان است.
3. در صورت وقوع قطع عضو یا جراحت در جریان معالجات پزشکی، باید مطابق ماده ۴۹۵ قانون عمل شود.
4. مسئولیت پزشک در صورت تلف یا صدمه بدنی ناشی از دستورات پزشکی به شرایط خاص ماده ۴۹۶ و تبصره‌های آن بستگی دارد.
5. آگاهی و اقدام آگاهانه مریض یا پرستار به عنوان عامل مهم در تعیین مسئولیت صدمات نقش دارد.

رویه های قضایی

• رای وحدت رویه شماره 804 مورخ 1399/10/2 هیات عمومی دیوان عالی کشور
• نظریه شماره ۷/۹۹/۸۸۵ مورخ ۱۳۹۹/۰۷/۱۵ اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره ضمان انتقال دهنده ویروس کرونا

مقالات مرتبط

اصل ممنوعیت استناد به عمل نامشروع خویش؛ مطالعه‏ای تطبیقی در فقه اسلامی و حقوق ایران

سوابق و مستندات فقهی

سوابق و مستندات فقهی

گروهی در این خصوص روایتی از امام حسن عسگری را مورد استناد قرار داده اند که عدم مسئولیت و ضمان طبیب در چنین حالتی از آن قابل استنباط است. ایشان در این روایت خطاب به فردی که در جریان درمان فرزند خویش منجر به مرگ او شده بود، فرمودند :«بخاطر آنچه نموده ای چیزی بر گردن تو نیست، زیرا قصد تو مداوا بوده است...» اما گروهی دیگر معتقدند این روایت، ویژه حالتی است که پزشکی مرتکب تقصیری نشده و یا دستور اشتباهی نداده باشد.

مقالات مرتبط

• انتقال تعهد در ایران، انگلیس و اسناد بین المللی
• نقد مبانی فقهی- حقوقی لزوم اخذ برائت از بیمار برای سلب مسئولیت از پزشک
• نگرشی تطبیقی بر مفهوم معیار تقصیر پزشک
• عناوین سقوط ضمان پزشک در قانون مجازات اسلامی مصوب1392(بررسی فقهی و حقوقی)
• تحول در مسئولیت مدنی پزشک : بازگشت افراطی به نظریۀ تقصیر
• تحولات مسئولیت مدنی پزشک در قانون جدید مجازات اسلامی (با تأکید بر نقش زیان‌دیده)