ماده ۵۲ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
(ابرابزار) |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۶ نسخهٔ میانی ویرایش شده توسط ۳ کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
ماده ۵۲ - مدیرها باید یک عده سهامی را که بموجب اساسنامه مقرر است دارا باشند این سهام برای تضمین خساراتی است که ممکن است | {{نسخ به واسطه لایحه الحاقی قانون تجارت}} | ||
'''ماده ۵۲ قانون تجارت''': ماده ۵۲ - [[مدیران شرکت|مدیرها]] باید یک عده [[سهام|سهامی]] را که بموجب [[اساسنامه]] مقرر است دارا باشند این سهام برای [[تضمین]] [[خسارت|خساراتی]] است که ممکن است از اعمال اداری مدیرها مشترکاً یا منفرداً بر [[شرکت سهامی|شرکت]] وارد شود- سهام مذکوره [[سهام با نام|با اسم]] بوده و قابل انتقال نیست و بوسیله [[مهر|مهری]] که بر روی آنها زده می‌شود غیر قابل انتقال بودن آنها معلوم و در [[صندوق شرکت]] [[ودیعه]] خواهد ماند. | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۱ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | |||
* {{زیتونی|[[ماده ۵۳ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | |||
{{مواد قانون تجارت}} | |||
[[رده:شرکت‌های تجاری]] | |||
[[رده:اقسام مختلفه شرکت‌ها و قواعد آنها]] | |||
[[رده:شرکت سهامی]] | |||
نسخهٔ کنونی تا ۱۷ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۰۹:۰۲
 | این ماده بر اساس لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب ۱۳۴۷ نسخ شده است. |
ماده ۵۲ قانون تجارت: ماده ۵۲ - مدیرها باید یک عده سهامی را که بموجب اساسنامه مقرر است دارا باشند این سهام برای تضمین خساراتی است که ممکن است از اعمال اداری مدیرها مشترکاً یا منفرداً بر شرکت وارد شود- سهام مذکوره با اسم بوده و قابل انتقال نیست و بوسیله مهری که بر روی آنها زده می‌شود غیر قابل انتقال بودن آنها معلوم و در صندوق شرکت ودیعه خواهد ماند.