ماده ۴۴۷ قانون تجارت

ماده 447 قانون تجارت: تاجر ورشکسته در صورتی که وسیله دیگری برای اعاشه نداشته باشد می‌تواند نفقه خود و خانواده‌اش را از دارایی خود درخواست کند- در این صورت عضو ناظر نفقه و مقدار آن را با تصویب محکمه معین می‌نماید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۴۶ قانون تجارت
• ماده ۴۴۸ قانون تجارت

نکات تفسیری دکترین ماده 447 قانون تجارت

علی رغم ممنوعیت مداخله تاجر در امور مالی خود در دوران تصفیه، ماده فوق برای مدتی که اموال تاجر در اختیار مدیر یا اداره تصفیه است، چنین پیشبینی کرده است که نفقه ای عادلانه از دارایی وی پرداخت شود. بر همین اساس نفقه تاجر از دارایی خود او، به درخواست خود او و با رعایت شرایط زیر پرداخت می گردد:

1. نبودن وسیله دیگری برای اعاشه
2. موافقت با پرداخت نفقه از سوی لااقل نصف به علاوه یک نفر از طلبکارانی که دارای اقلاً سه چهارم مجموع مطالبات تشخصی یا تصدیق شده یا موقتاً قبول شده باشند.
3. تصویب نفقه و میزان آن از سوی دادگاه به پیشنهاد عضو ناظر

بر این اساس یکی از صلاحیت های دادگاه صادر کننده حکم ورشکستگی را باید تصویب میزان نفقه تاجر ورشکسته و خانواده او دانست.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 447 قانون تجارت

1. تاجر ورشکسته می‌تواند نفقه خود و خانواده‌اش را از دارایی خود درخواست کند.
2. لزوم بررسی وجود یا عدم وجود وسیله دیگری برای اعاشه تاجر ورشکسته.
3. عضو ناظر در تعیین نفقه و مقدار آن نقش دارد.
4. تعیین نفقه و مقدار آن باید به تصویب محکمه برسد.
5. تأمین نفقه از دارایی موجود تاجر ورشکسته صورت می‌گیرد.