ماده ۴۰۷ قانون تجارت

ماده ۴۰۷ قانون تجارت: اگر حق مطالبه دین اصلی مشروط به اخطار قبلی است این اخطار نسبت به ضامن نیز باید به عمل آید.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۰۲ تا ۴۱۱ قانون تجارت

توضیح واژگان

• دین: دین یا بدهی، به معنای وام، قرض و وام مدت دار است. مال کلی ثابت در ذمه یک فرد، به نفع افراد دیگر را که به یکی از اسباب صحیح پدید می‌آید، دین می‌گویند.
• ضامن: ضامن شخصی است که به واسطه‌ی تحقق یکی از اسباب ضمان‌قهری، یا انعقاد ضمان عقدی، دینی بر ذمه‌اش قرار می‌گیرد، ضامن بودن به معنای مسئول بودن است.

نکات تفسیری دکترین ماده 407 قانون تجارت

اخطار مورد بحث در ماده ۴۰۷ قانون تجارت ممکن است به صورت شرط ضمن عقد باشد. اخطار باید نسبت به همه ضامنین به عمل آید.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 407 قانون تجارت

1. اخطار قبلی برای مطالبه دین اصلی ضروری است.
2. در صورت وجود ضامن، اخطار قبلی باید به ضامن نیز ارائه شود.
3. شرط اخطار قبلی نه تنها برای مدیون اصلی بلکه برای ضامن نیز معتبر است.
4. اجرای اخطار قبلی بخشی از حق مطالبه دین اصلی است.
5. تعهد ضامن به مطالبه دین، مشابه تعهد مدیون اصلی به اخطار قبلی وابسته است.