ماده ۳۵۳ قانون تجارت

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۳۵۳ قانون تجارت: دلالی معاملات ممنوعه اجرت ندارد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

دلال، نباید مبادرت به انعقاد معاملات غیرقانونی و ممنوعه نماید. چراکه درصورت تخلف از این قاعده کلی، که تنها اختصاص به دلالی ندارد؛ مستوجب مسئولیت کیفری نیز خواهد بود.[۱][۲] درواقع دلال، حق ندارد به انعقاد معاملاتی که فساد آنها از بدیهیات است؛ مبادرت نموده؛ و سپس خود را از زیر بار مسئولیت برهاند. نظیر تسهیل معاملات مربوط به حمل و فروش مشروبات الکلی.[۳]

رویه‌های قضایی

به موجب دادنامه شماره ۹۳۱ مورخه ۱۳۸۶/۱۱/۱۷ شعبه ۴۹ دادگاه تجدیدنظر استان تهران، با توجه به اینکه انتقال مال غیر، به دلیل مستحقٌ للغیر بودن مبیع، در زمره معاملات ممنوعه به‌شمار می‌آید؛ لذا نمی‌توان دلالی را، که موجب تسهیل چنین قراردادهایی می‌گردد؛ سزاوار دریافت حق‌الزحمه دانست.[۴]

مصادیق و نمونه‌ها

دلال، نمی‌تواند جهت تسهیل صادرات کالاهایی که دولت، جهت تأمین نیازهای عموم جامعه، صادرات آن‌ها را ممنوع اعلام نموده‌است؛ واسطه گری نماید.[۵]

منابع

  1. حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد چهارم) (قراردادهای تجارتی و ورشکستگی و تصفیه). چاپ 16. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1837796
  2. سیدجلال الدین مدنی. حقوق تجارت (جلد اول) (تجارت سنتی، تجارت الکترونیکی، سوابق حقوق تجارت و جایگاه آن، شرایط اشتغال به تجارت، اشخاص حقیقی و حقوقی در تجارت و مشخصات آنان، معاملات و قراردادهای تجاری، دفاتر و اسناد تجاری، اسم و علائم تجاری). چاپ 1. پایدار، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3240748
  3. سیدجلال الدین مدنی. حقوق تجارت (جلد اول) (تجارت سنتی، تجارت الکترونیکی، سوابق حقوق تجارت و جایگاه آن، شرایط اشتغال به تجارت، اشخاص حقیقی و حقوقی در تجارت و مشخصات آنان، معاملات و قراردادهای تجاری، دفاتر و اسناد تجاری، اسم و علائم تجاری). چاپ 1. پایدار، 1391.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3240748
  4. محمدرضا زندی. رویه قضایی دادگاه‌های تجدیدنظر استان تهران در امور مدنی (بیع 1383-1388). چاپ 1. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2570764
  5. محمدکاظم عمادزاده. حقوق بازرگانی (جلد چهارم). چاپ 1. دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 3911396