ماده ۴۰۶ قانون تجارت

ماده ۴۰۶ قانون تجارت: ضمان حال از قاعده فوق مستثنی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۰۲ تا ۴۱۱ قانون تجارت
• ماده ۷۰۳ قانون مدنی

توضیح واژگان

• ضمان حال: ضمان حال یعنی تعهد ضامن بدون مدت باشد، خواه دین مدیون اصلی هم بی مدت باشد یا مدت داشته باشد. به موجب ماده ۷۰۳ قانون مدنی: «در ضمان حال، مضمون‌له حق مطالبه طلب خود را دارد اگر چه دین، موجل باشد»، مطابق این ماده و مواد ۴۰۵ و ۴۰۶ قانون تجارت در ضمان حال، ضامن ملزم به تادیه دین بوده، حتی اگر دین منشأ، موجل باشد. اما ضامن تنها پس از فرارسیدن اجل دین، حق رجوع به مدیون را دارد، مگر این که مدیون اذن در پرداخت داده باشد.

نکات تفسیری دکترین ماده 406 قانون تجارت

اگر دین مدت دار باشد، ضمان نیز به تبع آن مدت دار تلقی می‌شود. اما بر اساس ماده ۴۰۶ قانون تجارت باید قائل به استثناء بوده و در فرضی که دین اصلی مدت دار باشد و تعهد به پرداخت نقدی آن از سوی ضامن شده باشد، حتی در فرض نرسیدن سررسید دین اصلی نیز ضامن متعهد به پرداخت آن تلقی می‌شود. لذا ضمان حال را باید از قاعده کلی مستثنی دانست و در دین عند المطالبه صرف مطالبه طلبکار ضامن مکلف به پرداخت است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 406 قانون تجارت

1. ماده ۴۰۶ قانون تجارت به موضوع ضمان در حقوق تجارت مرتبط است.
2. ضمان حال به معنای ضمانتی است که در زمان حال و بدون قید و شرطی ارائه می‌شود.
3. این ماده قانونی به استثناء بودن ضمان حال از شرایط و قواعد عمومی ضمان که در سایر مواد قانون تجارت بیان شده، اشاره دارد.
4. ضمان حال معمولا در معاملات تجاری به عنوان تضمین انجام تعهدات طرفین به کار می‌رود.
5. ماهیت ضمان حال بدون تعلیق و فوری بودن تعهدات مرتبط با آن است.
6. در ضمان حال، ضامن به طور مستقیم و بلافاصله در قبال دیون و تعهدات مضمون‌عنه (شخصی که ضمانت برای او انجام شده) مسئول است.
7. این نوع ضمانت می‌تواند از ابزارهای مختلفی مانند سند یا توافق‌نامه‌های رسمی و غیررسمی شکل بگیرد.
8. درک تفاوت ضمان حال با سایر انواع ضمانات می‌تواند در ارزیابی ریسک‌های تجاری و مالی مفید باشد.