ماده ۳۲۵ قانون تجارت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۳۲۵ قانون تجارت: به تقاضای مدعی محکمه میتواند به مدیون قدغن کند که وجه سند را به کسی نپردازد مگر پس از گرفتن ضامن یا تأمینی که محکمه تصویب نماید.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
- اسناد در وجه حامل: به سند قابل انتقالی که فاقد نام دارنده بوده و هر شخصی که آن را در دست داشته باشد، مالک آن سند محسوب میگردد سند در وجه حامل گویند.[۱]
نکات تفسیری دکترین ماده 325 قانون تجارت
حکم ماده ۳۲۵ قانون تجارت را نمیتوان نسبت به اسناد وجه حاملی که در خارجه صادر میگردند جاری دانست، زیرا نباید بنگاههای خارجی را مکلف به رعایت احکام صادرشده از دادگاه کشوری بیگانه دانست. اگر قرار باشد در رابطه با تأدیه وجه اسناد در وجه حامل مفقود منعی صورت پذیرد، باید چنین تصمیمی در قراردادهای بینالملل خصوصی، پیشبینی گردد.[۲]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 325 قانون تجارت
محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- محکمه میتواند پرداخت وجه سند را محدود کند.
- محدودیت پرداخت وجه سند به درخواست مدعی اعمال میشود.
- مدیون باید وجه سند را فقط با دریافت ضامن یا تأمین پرداخت کند.
- ضامن یا تأمین باید به تصویب محکمه برسد.
مقالات مرتبط
- تشریفات قانونی انتقال سهام در شرکتهای سهامی
- اثرحجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی درکنوانسیون های ژنو
منابع
- ↑ مسعود انصاری و محمدعلی طاهری. دانشنامه حقوق خصوصی (جلد اول). چاپ 2. محراب فکر، 1386. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4055760
- ↑ احمد متین دفتری. آیین دادرسی مدنی و بازرگانی (جلد اول). چاپ 3. مجمع علمی و فرهنگی مجد، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2356504