ماده ۴۰۵ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۱: | خط ۱: | ||
'''ماده | '''ماده ۴۰۵ قانون تجارت''' :قبل از رسیدن اجل دین اصلی [[ضامن]] ملزم به تادیه نیست ولو اینکه به واسطه [[ورشکستگی]] یا فوت مدیون اصلی دین موجل او حال‌شده باشد. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | ||
نسخهٔ ۲۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۶:۳۷
ماده ۴۰۵ قانون تجارت :قبل از رسیدن اجل دین اصلی ضامن ملزم به تادیه نیست ولو اینکه به واسطه ورشکستگی یا فوت مدیون اصلی دین موجل او حال‌شده باشد.
فلسفه و مبانی نظری ماده
گروهی معتقد به عدم تأخیر در حال شدن دیون مؤجل نسبت به ضامن هستند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
ضمان تضامنی در قرارداد ها و در قانون مورد پذیرش قرار گرفته است.[۲]
منابع
- ↑ محمد دمیرچیلی، علی حاتمی و محسن قرایی. قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی. چاپ 14. دادستان، 1390. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320856
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 541580