ماده ۳۲۶ قانون تجارت: تفاوت میان نسخهها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۷: | خط ۷: | ||
== نکات توضیحی تفسیری دکترین == | == نکات توضیحی تفسیری دکترین == | ||
دررابطه با کوپنهایی که در جریان رسیدگی دادگاه، لازم التأدیه میگردند؛ محکمه، در صورتی که ادعای مدعی سبق تصرف و گم کردن سند را، قابل اعتماد دید؛ حکم میدهد مدیون وجه سند را، فوراً در صورتی که حال باشد؛ و پس از انقضاء اجل، در صورت مؤجل بودن، به صندوق عدلیه بسپارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2480180|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | دررابطه با کوپنهایی که در جریان رسیدگی دادگاه، لازم التأدیه میگردند؛ محکمه، در صورتی که ادعای مدعی سبق تصرف و گم کردن سند را، قابل اعتماد دید؛ حکم میدهد مدیون وجه سند را، فوراً در صورتی که حال باشد؛ و پس از انقضاء اجل، در صورت مؤجل بودن، به صندوق عدلیه بسپارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2480180|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref> | ||
== مقالات مرتبط == | |||
* [[تشریفات قانونی انتقال سهام در شرکتهای سهامی]] | |||
== منابع == | == منابع == |
نسخهٔ کنونی تا ۲۲ دسامبر ۲۰۲۳، ساعت ۱۴:۴۷
ماده ۳۲۶ قانون تجارت: در مورد گم شدن اوراق کوپن نسبت به کوپنهایی که در ضمن جریان دعوی لازم التأدیه میشود به ترتیب مقرر در مواد ۳۳۲ و ۳۳۳ عمل خواهد شد.
توضیح واژگان
کوپن: برگه بهادار را کوپن گویند.[۱]
نکات توضیحی تفسیری دکترین
دررابطه با کوپنهایی که در جریان رسیدگی دادگاه، لازم التأدیه میگردند؛ محکمه، در صورتی که ادعای مدعی سبق تصرف و گم کردن سند را، قابل اعتماد دید؛ حکم میدهد مدیون وجه سند را، فوراً در صورتی که حال باشد؛ و پس از انقضاء اجل، در صورت مؤجل بودن، به صندوق عدلیه بسپارد.[۲]
مقالات مرتبط
منابع
- ↑ محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد چهارم). چاپ 4. گنج دانش، 1388. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 340092
- ↑ حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2480180