ماده ۳۱۷ قانون تجارت

ماده ۳۱۷ قانون تجارت: مقررات راجعه به چکهایی که در ایران صادر شده‌است در مورد چکهایی که از خارجه صادر شده و باید در ایران پرداخته شود نیز رعایت خواهد شد - لیکن مهلتی که در ظرف آن دارنده چک می‌تواند وجه چک را مطالبه کند چهار ماه از تاریخ صدور است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

چک: در عصر حاضر، چک سند خاصی است؛ که در زمره اسناد تجاری به‌شمار رفته؛ که به موجب آن، صادرکننده سند مزبور، تمام یا قسمتی از پولی را، که به دیگری سپرده بوده‌است؛ به نفع خود یا ثالث مسترد می‌نماید.

پیشینه

به موجب ماده ۲۹ تصویب‌نامه قانونی ۱۹۳۵ فرانسه، اگر چک در خارج از فرانسه صادرگردیده؛ اما وجه آن در فرانسه قابل وصول باشد؛ باید در مدت ۲۰ روز، و تحت شرایطی (خارج از ماوراء بحار)، تا ۷۰ روز ارائه گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

عدم رعایت مفاد این ماده، موجب برائت ذمه ظهرنویسان گردیده؛ و چنانچه وجه چک، به سببی که مربوط به صادرکننده آن نیست؛ از بین برود؛ دارنده سند مزبور، حق طرح دعوا علیه صادرکننده را ندارد. به عنوان نمونه، اگر وجه چک، بر اثر ورشکستگی بانک از بین برود؛ دارنده ای که مواعد مندرج در این ماده را، نادیده گرفته‌است؛ حق مراجعه به صادرکننده سند مزبور را ندارد. و مواعد مقرر قانونی، جهت حفظ حق اقامه دعوا علیه ظهرنویسان چک، و نیز امکان رجوع به صادرکننده ای که وجه چک، بدون تقصیر یا دخالت او از بین رفته‌است؛ با مهلت‌هایی که برای برات و سفته مقرر شده‌است؛ تفاوت دارد.

قید محل صدور چک در این سند تجاری، از این حیث که در تعیین مواعد قانونی، جهت حفظ حق مراجعه به ظهرنویس و صادرکننده، مؤثر است؛ از اهمیت بسزایی برخوردار می‌باشد.