ماده ۹۷ قانون تجارت: تفاوت میان نسخهها
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Abozarsh12 (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
خط ۱: | خط ۱: | ||
در شرکتنامه باید صراحتاً قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است. | '''ماده ۹۷ قانون تجارت''': در شرکتنامه باید صراحتاً قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است. | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۱ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}} | ||
*{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} | *{{زیتونی|[[ماده ۳ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}} |
نسخهٔ ۱۹ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۱:۰۲
ماده ۹۷ قانون تجارت: در شرکتنامه باید صراحتاً قید شده باشد که سهم الشرکه های غیر نقدی هر کدام به چه میزان تقویم شده است.
توضیح واژگان
شرکت عقدی است معین، که منجر به ایجاد اشاعه در اموال شرکا می گردد.(31922)
نکات توضیحی تفسیری دکترین
شرکا باید سهم الشرکه غیرنقدی خود را، پس از ارزیابی، به شرکت تسلیم نمایند. این امر باید در شرکت نامه قید گردد. زیرا آنان در مقابل اشخاص ثالث، نسبت به بهای سرمایه غیرنقدی شرکت، مسئولیت تضامنی دارند.(550361) و قانونگذار، به نحو صریح، تنظیم شرکت نامه را، جهت تشکیل شرکت بامسئولیت محدود، لازم ندانسته است؛ لیکن با توجه به مفاد این ماده، که قید میزان سرمایه غیرنقدی در شرکت نامه را، به تفکیک هر مال الزامی می داند؛ می توان به این نتیجه دست یافت؛ که تأسیس شرکت مزبور، منوط به وجود شرکت نامه است.(550372) و (813651) و در این باره بین همه حقوقدانان، اتفاق نظر وجود دارد.(813451)