ماده ۳۱۳ قانون تجارت

ماده ۳۱۳ قانون تجارت: وجه چک باید به محض ارائه کارسازی شود.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

چک: به نوشته‌ای که جهت تأدیه مبلغی معین، که در حساب صادرکننده وجود دارد؛ در وجه دیگری یا به حواله کرد او، برعهده بانک صادر می‌گردد؛ چک گویند.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

باتوجه به اینکه برخلاف سفته و برات، که برای تاریخ معینی صادر می‌شوند؛ وجه چک باید در همان روز صدور تأدیه گردد؛ بنابراین بانک باید به مجرد رؤیت چک، مبلغ مندرج در آن را به دارنده سند مزبور تحویل دهد. چراکه چک، جانشین اسکناس در معاملات و مبادلات بین مردم. بنابراین هرگونه شرطی، که مغایر با به رؤیت بودن پرداخت وجه بوده؛ و تأدیه وجه آن را، مشروط یا معلق به تحقق شرط یا واقعه ای نماید؛ فاقد اثر است. ویژگی تنجیزی بودن اسناد تجاری نیز، مؤید این مدعا است. چراکه به محض امضا و به گردش درآمدن سند تجاری، موجودیت آن به نحو ذاتی و به‌طور مستقل، تحقق یافته؛ و رابطه منشأیی که سبب صدور آن گردیده؛ نمی‌تواند قابلیت وصول یا نقل و انتقال سند را، به مخاطره بیندازد.به علاوه، قانون تجارت نیز، حمایتی از چک مدت دار ننموده‌است. هرچند در برهه‌هایی از تاریخ قانونگذاری، برخی مقررات کیفری، از چنین چکی حمایت نموده‌اند. پس حتی چک وعده دار نیز، باید به محض اراده، کارسازی شود.