ماده ۱۳۱ قانون تجارت

ماده ۱۳۱ قانون تجارت: در صورت ورشکستگی یکی از شرکاء و همچنین در صورتی که یکی از طلبکاران شخصی یکی از شرکاء به موجب ماده 129 انحلال شرکت را تقاضا کرده سایر شرکاء می توانند سهمی آن شریک را از دارایی شرکت نقداً تأدیه کرده و او را از شرکت خارج کنند.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

شرکت عقدی است معین، که منجر به ایجاد اشاعه در اموال شرکا می گردد.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شرکا، با استناد به این ماده، درصورت ورشکستگی یکی از شرکا، سهمی را که شریک ورشکسته در شرکت دارد؛ باید به طور نقدی، به مدیر تصفیه پرداخت نموده؛ و با موافقت وی، که قائم مقام شریک ورشکسته است؛ شریک مزبور را از شرکت خارج نمایند. و جهت محاسبه ارزش حصه شریک ورشکسته، موضوع این ماده، نمی توان تنها به برآورد شرکای شرکت استناد نمود؛ و نظر طلبکاران نیز شرط است. و چنانچه بین اشخاص مزبور اختلاف ایجاد گردد؛ جهت رفع مشکل، دو راه قابل تصور است:

-        به بیلان شرکت مراجعه گردد. اما از آنجا که ممکن است بیلان، با سوءقصد به نحو نادرست تنظیم گردیده و مندرجات آن، بیانگر دارایی حقیقی شرکت نباشد؛ پس توسل به این راهکار، چندان صحیح به نظر نمی رسد.

-        رجوع به کارشناس، که هرچند امری است صحیح، لیکن لازمه آن، اصلاح برخی مقررات مربوطه است. و مزیت استقبال شرکا از راه حل مذکور در این ماده، این است که با پرداخت ارزش حصه شریک ورشکسته، شخص جدیدی وارد شرکت نگردیده؛ و درنتیجه تغییری در وضعیت شرکت ایجاد نمی گردد.