ماده ۲۵۳ قانون تجارت

ماده ۲۵۳ قانون تجارت: اگر دارنده برات به برات دهنده یا کسی که برات را به او منتقل کرده‌است پولی غیر از آن نوع که در برات معین شده‌است بدهد و آن برات در نتیجه نکول یا امتناع از قبول یا عدم تأدیه اعتراض شود دارنده برات می‌تواند از دهنده برات یا انتقال دهنده نوع پولی را که داده یا نوع پولی که در برات معین شده مطالبه کند ولی از سایر مسئولین وجه برات جز نوع پولی که در برات معین شده قابل مطالبه نیست.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

توضیح واژگان

برات: به سندی که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.

نکات توضیحی تفسیری دکترین

قاعده مذکور در این ماده، مبتنی است بر اصل نسبی بودن قراردادها. و اگر رواج اجباری نوعی پول، در قانون پیش‌بینی شده باشد؛ تأدیه وجه برات به پول کشوری دیگر، صحیح نبوده؛ و شرط پول خارجی، شرطی خلاف قانون بوده؛ و باطل است.

مقصود از «سایر مسئولین برات» در این ماده، عبارتند از براتگیر، ظهرنویس‌های ماقبل دارنده برات یا ضامن آنان، یا کسی که به جای اشخاص مزبور، برات را قبول نموده‌است. به علاوه، برات دهنده نیز، جزء مسئولان برات به‌شمار می‌آید.

رویه قضایی

• نظریه شماره 7/1400/1988 مورخ 1400/03/09 اداره کل حقوقی قوه قضاییه درباره‌ تبدیل مطالبات ارزی بانک‌ها به به مطالبات ریالی

انتقادات

منظور قانونگذار در این ماده، چندان واضح و روشن به نظر نمی‌رسد.

مقالات مرتبط

• قانون حاکم بر تعیین ارز قرارداد در داوری تجاری بین‌المللی