ماده ۴۰۶ قانون تجارت

ماده ۴۰۶ قانون تجارت:ضمان حال از قاعده فوق مستثنی است.

• مشاهده ماده قبلی
• مشاهده ماده بعدی

مواد مرتبط

• ماده ۴۰۵ قانون تجارت
• ماده ۴۰۷ قانون تجارت
• ماده ۷۰۳ قانون مدنی

نکات تفسیری دکترین ماده 406 قانون تجارت

اگر دین مدت دارباشد، ضمان نیز به تبع آن مدت دار تلقی می شود. اما بر اساس ماده فوق باید قائل به استثناء بوده و در فرضی که دین اصلی مدت دار باشد و تعهد به پرداخت نقی آن از سوی ضامن شده باشد، حتی در فرض نرسیدن سررسید دین اصلی نیز ضامن متعهد به پرداخت آن تلقی می شود. لذا ضمان حال را باید از قاعده کلی مستثنی دانست و در دین عند المطالبه صرف مطالبه طلبکار ضامن مکلف به پرداخت است.

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 406 قانون تجارت

1. ماده ۴۰۶ قانون تجارت به موضوع ضمان در حقوق تجارت مرتبط است.
2. ضمان حال به معنای ضمانتی است که در زمان حال و بدون قید و شرطی ارائه می‌شود.
3. این ماده قانونی به استثناء بودن ضمان حال از شرایط و قواعد عمومی ضمان که در سایر مواد قانون تجارت بیان شده، اشاره دارد.
4. ضمان حال معمولا در معاملات تجاری به عنوان تضمین انجام تعهدات طرفین به کار می‌رود.
5. ماهیت ضمان حال بدون تعلیق و فوری بودن تعهدات مرتبط با آن است.
6. در ضمان حال، ضامن به طور مستقیم و بلافاصله در قبال دیون و تعهدات مضمون‌عنه (شخصی که ضمانت برای او انجام شده) مسئول است.
7. این نوع ضمانت می‌تواند از ابزارهای مختلفی مانند سند یا توافق‌نامه‌های رسمی و غیررسمی شکل بگیرد.
8. درک تفاوت ضمان حال با سایر انواع ضمانات می‌تواند در ارزیابی ریسک‌های تجاری و مالی مفید باشد.