ماده ۴۰۵ قانون تجارت

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۸ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۴۰۵ قانون تجارت :قبل از رسیدن اجل دین اصلی ضامن ملزم به تادیه نیست ولو اینکه به واسطه ورشکستگی یا فوت مدیون اصلی دین موجل او حال‌شده باشد.

مواد مرتبط

فلسفه و مبانی نظری

گروهی معتقد به عدم تأخیر در حال شدن دیون مؤجل نسبت به ضامن هستند.[۱]

نکات تفسیری دکترین ماده 405 قانون تجارت

ضمان تضامنی در قرارداد ها و در قانون مورد پذیرش قرار گرفته است.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 405 قانون تجارت

  1. ضامن پیش از سررسید دین اصلی ملزم به پرداخت نیست.
  2. ورشکستگی یا فوت مدیون اصلی تأثیری در الزام زودهنگام ضامن ندارد.
  3. دین مؤجل (دارای سررسید) به دلیل این شرایط حال نمی‌شود.
  4. تعهد ضامن به تابعیت از موعد سررسید دین اصلی است.

مقالات مرتبط

منابع

  1. محمد دمیرچیلی، علی حاتمی و محسن قرایی. قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی. چاپ 14. دادستان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6320856
  2. محمدجعفر جعفری لنگرودی. حقوق مدنی (رهن و صلح). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 541580