ماده ۲۳۴ قانون تجارت

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۲۱ دسامبر ۲۰۲۲، ساعت ۱۰:۴۹ توسط Abozarsh12 (بحث | مشارکت‌ها)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

در قبولی براتی که وجه آن در خارج از محل اقامت قبول کننده باید تأدیه شود تصریح به مکان تأدیه ضروری است.

توضیح واژگان

برات: به سندی که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.[۱]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

امروزه محل پرداخت وجه برات، در شعبه بانک براتگیر، و به عبارت دیگر غیر از محل اقامت وی می‌باشد. و چنین روشی، موجبات اعتماد بیشتر مردم را فراهم ساخته‌است. و بانک‌ها برای تقویت این اعتماد، در قبول پرداخت وجه برات در مدت تعیین شده، قبلاً اعتبار مشتری خود و اصیل بودن برات را، مورد توجه قرار می‌دهند. از طرف دیگر، براتگیر مجبور نخواهد بود تا سررسید برات، وجه آن را نزد خود نگهداری نماید. و به بانکدار نیز امکان می‌دهد؛ که وضع معاملاتی و تجارتی مشتری خود را، تحت مراقبت داشته باشد؛ و همچنین عملیات تنزیل و تهاتر بین بانک‌ها، به راحتی صورت می‌گیرد.[۲]

منابع:

  1. حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2479072
  2. محمود عرفانی. حقوق تجارت (جلد سوم) اسناد نجارتی (کلیات برات، سفته، چک، اسناد الکترونیکی، قبض انبار عمومی، نمونه های کاربردی). چاپ 2. جنگل، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2421292