ماده ۵۰ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
فاطمه امیدی (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| (۲ نسخهٔ میانیِ ایجادشده توسط همین کاربر نشان داده نشد) | |||
| خط ۷: | خط ۷: | ||
* [[ماده ۳۶ قانون تجارت]] | * [[ماده ۳۶ قانون تجارت]] | ||
* [[ماده ۴۴ قانون تجارت]] | * [[ماده ۴۴ قانون تجارت]] | ||
* [[ماده ۸۲ قانون تجارت]] | * [[ماده ۸۲ قانون تجارت]] | ||
* [[ماده ۸۹ قانون تجارت]] | |||
* [[ماده ۱۶۶ قانون تجارت]] | |||
* [[ماده ۱۷۶ قانون تجارت]] | |||
{{مواد قانون تجارت}} | {{مواد قانون تجارت}} | ||
نسخهٔ کنونی تا ۲۶ ژوئن ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۲۵
 | این ماده بر اساس لایحه قانونی اصلاح قسمتی از قانون تجارت مصوب ۱۳۴۷ نسخ شده است. |
ماده ۵۰ قانون تجارت: ماده ۵۰ - برای این که تعهد و تأدیه وجه سرمایه از طرف شرکاء ثابت شود باید مدیر شرکت وقوع آنرا بموجب نوشتة که بدایره ثبت اسناد مرکز اصلی شرکت می‌سپارد و بثبت می‌رسد اعلام نماید و باید اسامی شرکاء را با مقداری از سرمایة که پرداخته شده با یک نسخه از اساسنامه و یکی از نسختین شرکتنامه بنوشته مزبور منضم نماید.