ماده ۲۳۰ قانون تجارت: تفاوت میان نسخه‌ها

از ویکی حقوق
پرش به ناوبری پرش به جستجو
(ابرابزار)
بدون خلاصۀ ویرایش
خط ۱: خط ۱:
'''ماده ۲۳۰ قانون تجارت''': قبول کننده برات ملزم است وجه آن را سر وعده تأدیه نماید.
'''ماده ۲۳۰ قانون تجارت''': [[براتگیر|قبول کننده]] [[برات]] ملزم است وجه آن را سر وعده [[تأدیه]] نماید.
* {{زیتونی|[[ماده ۲۲۹ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۲۹ قانون تجارت|مشاهده ماده قبلی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۳۱ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}}
* {{زیتونی|[[ماده ۲۳۱ قانون تجارت|مشاهده ماده بعدی]]}}


== توضیح واژگان ==
== توضیح واژگان ==
برات: به سندی که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2479072|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref>


== پیشینه ==
* [[برات]]: نوشته‌ای است که به موجب آن [[شخص|شخصی]] به شخص دیگر امر می‌دهد تا مبلغی در وجه یا به حواله کرد [[شخص ثالث|شخص ثالثی]] در موعد معینی پرداخت نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲|1=|عنوان=حقوق تجارت (اسناد تجارتی)|ترجمه=|جلد=|سال=1394|ناشر=مجد|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=6655948|صفحه=|نام۱=حیدر|نام خانوادگی۱=حسن‌زاده|چاپ=2}}</ref>
به موجب ماده ۲۸ قانون متحدالشکل ژنو، پس از تحقق قبولی، براتگیر باید مبلغ برات را، در موعد مقرر پرداخت نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1832644|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=ستوده تهرانی|چاپ=20}}</ref>
 
== مطالعات تطبیقی ==
به موجب ماده ۲۸ [[قانون متحدالشکل ژنو]]، پس از تحقق قبولی، [[براتگیر]] باید مبلغ برات را، در موعد مقرر پرداخت نماید.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1832644|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=ستوده تهرانی|چاپ=20}}</ref>


== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
== نکات توضیحی تفسیری دکترین ==
شخصی که برات را قبول نموده؛ درمقابل دارنده برات مسئول است؛ حتی اگر دارنده در اتیان وظایف خویش، نظیر اعتراض عدم تأدیه و …، غفلت و تساهل نموده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1832648|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=ستوده تهرانی|چاپ=20}}</ref> و قبولی، سبب می‌گردد که براتگیر، اولین مسئول تأدیه مبلغ برات به‌شمار آید. البته قبل از آن، باید براتکش را مسئول اصلی سند محسوب نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4859280|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=صقری|چاپ=1}}</ref> و یکی از تفاوت‌های برات با حواله، این است که قبول برات توسط براتگیر، منجر به برائت ذمه برات دهنده نمی‌گردد. اما در حواله، به محض تحقق عقد، ذمه محیل بری گردیده؛ و آنچه بر عهده او بوده؛ به محالٌ علیه منتقل می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4859288|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=صقری|چاپ=1}}</ref> و اگر دارنده برات، بدون رعایت مقررات مربوطه، قبولی براتگیر را اخذ نموده باشد؛ دراینصورت هرچند محالٌ علیه، مکلف به تأدیه مبلغ مندرج در سند است؛ اما دارنده، حق مراجعه به سایر مسئولین برات را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2479408|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref>
[[شخص|شخصی]] که برات را قبول نموده؛ در مقابل [[دارنده برات]] مسئول است؛ حتی اگر دارنده در اتیان وظایف خویش، نظیر [[اعتراض عدم تأدیه]] و …، غفلت و تساهل نموده باشد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس)|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادگستر|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=1832648|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=ستوده تهرانی|چاپ=20}}</ref> اگر دارنده برات، بدون رعایت مقررات مربوطه، قبولی براتگیر را اخذ نموده باشد؛ دراینصورت هرچند محال علیه، مکلف به تأدیه مبلغ مندرج در سند است؛ اما دارنده، حق مراجعه به سایر مسئولین برات را ندارد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث)|ترجمه=|جلد=|سال=1385|ناشر=میزان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=2479408|صفحه=|نام۱=حسن|نام خانوادگی۱=حسنی|چاپ=5}}</ref>


علی الاصول براتگیر، باید وجه آن را در وعده ای که مقرر گردیده؛ تأدیه نماید. مگر اینکه اموری نظیر مرگ و ورشکستگی براتگیر، موجب پرداخت پیش از موعد گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادستان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4241148|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=دمیرچیلی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=حاتمی|نام۳=محسن|نام خانوادگی۳=قرایی|چاپ=14}}</ref>
== نکات توضیحی ==
قبولی، سبب می‌گردد که براتگیر، اولین مسئول تأدیه مبلغ برات به‌شمار آید. البته قبل از آن، باید [[براتکش]] را مسئول اصلی [[سند]] محسوب نمود.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4859280|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=صقری|چاپ=1}}</ref> شایان ذکر است یکی از تفاوت‌های برات با حواله، این است که قبول برات توسط براتگیر، منجر به برائت ذمه برات دهنده نمی‌گردد. اما در حواله، به محض تحقق عقد، ذمه محیل بری گردیده و آنچه بر عهده او بوده؛ به محال علیه منتقل می‌گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی)|ترجمه=|جلد=|سال=1380|ناشر=شرکت سهامی انتشار|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4859288|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=صقری|چاپ=1}}</ref> علی الاصول براتگیر، باید وجه آن را در وعده‌ای که مقرر گردیده؛ تأدیه نماید. مگر اینکه اموری نظیر مرگ و [[ورشکستگی]] براتگیر، موجب پرداخت پیش از موعد گردد.<ref>{{یادکرد کتاب۲||عنوان=قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی|ترجمه=|جلد=|سال=1390|ناشر=دادستان|مکان=|شابک=|پیوند=|شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران=4241148|صفحه=|نام۱=محمد|نام خانوادگی۱=دمیرچیلی|نام۲=علی|نام خانوادگی۲=حاتمی|نام۳=محسن|نام خانوادگی۳=قرایی|چاپ=14}}</ref>  


== مقالات مرتبط ==
== مقالات مرتبط ==
* [[مقابله با عهدشکنی احتمالی متعهد بر مبنای راهکار تضمین]]
* [[مقابله با عهدشکنی احتمالی متعهد بر مبنای راهکار تضمین]]
* [[اثرحجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی درکنوانسیون‌های ژنو]]
* [[اثرحجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی درکنوانسیون های ژنو|اثر حجر بر مسئولیت امضا کنندگان اسناد تجاری با مطالعه تطبیقی در کنوانسیون‌های ژنو]]


== منابع ==
== منابع ==

نسخهٔ ‏۲۰ ژوئیهٔ ۲۰۲۴، ساعت ۱۵:۵۸

ماده ۲۳۰ قانون تجارت: قبول کننده برات ملزم است وجه آن را سر وعده تأدیه نماید.

توضیح واژگان

  • برات: نوشته‌ای است که به موجب آن شخصی به شخص دیگر امر می‌دهد تا مبلغی در وجه یا به حواله کرد شخص ثالثی در موعد معینی پرداخت نماید.[۱]

مطالعات تطبیقی

به موجب ماده ۲۸ قانون متحدالشکل ژنو، پس از تحقق قبولی، براتگیر باید مبلغ برات را، در موعد مقرر پرداخت نماید.[۲]

نکات توضیحی تفسیری دکترین

شخصی که برات را قبول نموده؛ در مقابل دارنده برات مسئول است؛ حتی اگر دارنده در اتیان وظایف خویش، نظیر اعتراض عدم تأدیه و …، غفلت و تساهل نموده باشد.[۳] اگر دارنده برات، بدون رعایت مقررات مربوطه، قبولی براتگیر را اخذ نموده باشد؛ دراینصورت هرچند محال علیه، مکلف به تأدیه مبلغ مندرج در سند است؛ اما دارنده، حق مراجعه به سایر مسئولین برات را ندارد.[۴]

نکات توضیحی

قبولی، سبب می‌گردد که براتگیر، اولین مسئول تأدیه مبلغ برات به‌شمار آید. البته قبل از آن، باید براتکش را مسئول اصلی سند محسوب نمود.[۵] شایان ذکر است یکی از تفاوت‌های برات با حواله، این است که قبول برات توسط براتگیر، منجر به برائت ذمه برات دهنده نمی‌گردد. اما در حواله، به محض تحقق عقد، ذمه محیل بری گردیده و آنچه بر عهده او بوده؛ به محال علیه منتقل می‌گردد.[۶] علی الاصول براتگیر، باید وجه آن را در وعده‌ای که مقرر گردیده؛ تأدیه نماید. مگر اینکه اموری نظیر مرگ و ورشکستگی براتگیر، موجب پرداخت پیش از موعد گردد.[۷]

مقالات مرتبط

منابع

  1. حیدر حسن‌زاده. حقوق تجارت (اسناد تجارتی). چاپ 2. مجد، 1394.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 6655948
  2. حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس). چاپ 20. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1832644
  3. حسن ستوده تهرانی. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری برات، چک، سفته، قبض انبار، اوراق بهادار، بورس). چاپ 20. دادگستر، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1832648
  4. حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2479408
  5. محمد صقری. حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی). چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1380.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4859280
  6. محمد صقری. حقوق بازرگانی اسناد (جلد اول) (برات، سفته، قبض، انبار عمومی). چاپ 1. شرکت سهامی انتشار، 1380.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4859288
  7. محمد دمیرچیلی، علی حاتمی و محسن قرایی. قانون تجارت در نظم حقوقی کنونی. چاپ 14. دادستان، 1390.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 4241148