ماده ۲۵۵ قانون تجارت
پرش به ناوبری
پرش به جستجو
ماده ۲۵۵ قانون تجارت: روز رؤیت در برواتی که به وعده از رؤیت است و روز صدور برات در برواتی که به وعده از تاریخ صدور است حساب نخواهد شد.
مواد مرتبط
توضیح واژگان
- برات: به سندی گفته می‌شود که به موجب آن، امضاکننده از شخص معینی بخواهد که در موعدی مشخص، مبلغی را در وجه شخص ثالث، یا به حواله کرد، یا در وجه حامل تأدیه نماید.[۱]
مطالعات تطبیقی
منطوق ماده ۳۶ قانون متحدالشکل ژنو، نظیر ماده ۲۵۵ قانون تجارت می‌باشد.[۲]
نکات تفسیری دکترین ماده 255 قانون تجارت
با توجه به مواد ۲۴۵ و ۲۵۵ قانون تجارت، برات به وعده بایستی در روز آخر وعده پرداخت گردد. در این خصوص، شایان ذکر است که روز رویت در برواتی که به وعده از رویت باشد و همچنین، روز صدور برات در برواتی که به وعده از تاریخ صدور باشد، حساب نمی‌شود.[۳]
نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 255 قانون تجارت
 | محتوای مندرج در این قسمت توسط هوش مصنوعی تولید شده است. |
- در برواتی که سررسید آن براساس رؤیت است، روز رؤیت در محاسبه مهلت قرار نمی‌گیرد.
- در برواتی که سررسید آن براساس تاریخ صدور است، روز صدور در محاسبه مهلت قرار نمی‌گیرد.
- هدف از این ماده تعیین دقیق آغاز محاسبه مهلت برای بروات با سررسید متفاوت است.
- رعایت این نکات در محاسبه صحیح مهلت پرداخت بروات اهمیت دارد.
- تنظیم‌کنندگان و گیرندگان برات باید به جزئیات محاسباتی توجه ویژه‌ای داشته باشند.
منابع
- ↑ حسن حسنی. حقوق تجارت (مشتمل بر کلیه مباحث). چاپ 5. میزان، 1385. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2479072
- ↑ جواد افتخاری. حقوق تجارت (جلد سوم) (اسناد تجاری، بانکی، خزانه و اوراق قرضه و اسناد حمل و نقل). چاپ 2. ققنوس، 1384. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2848152
- ↑ بهرام بهرامی. حقوق تجارت کاربردی. چاپ 3. نگاه بینه، 1387. ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2179560