ماده ۲۷۷ قانون تجارت

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۳۲ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده ۲۷۷ قانون تجارت: هر گاه دارنده برات به رؤیت یا به وعده که در یکی از شهرهای ایران صادر و باید در ممالک خارجه تأدیه شود در مواعد مقرر در مواد فوق قبولی نوشتن یا پرداخت وجه را مطالبه نکرده باشد مطابق مقررات همان مواد حق او ساقط خواهد شد.

مواد مرتبط

توضیح واژگان

نکات تفسیری دکترین ماده 277 قانون تجارت

مفاد ماده ۲۷۷ قانون تجارت، ناظر به حق تجاری دارنده برات است. چراکه حق مدنی او را، نمی‌توان صرف عدم رعایت برخی تشریفات قانونی، قابل اسقاط دانست.[۲]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 277 قانون تجارت

  1. دارنده برات باید در مواعد مقرر برای قبولی یا پرداخت وجه اقدام کند.
  2. در صورت عدم اقدام به موقع دارنده برات، حق قانونی او براساس مقررات مربوطه ساقط می‌شود.
  3. برات‌هایی که در یکی از شهرهای ایران صادر و باید در خارج از کشور تأدیه شوند، مشمول این ماده هستند.
  4. توجه به مواد قانونی مرتبط جهت محاسبه دقیق مواعد ضروری است.
  5. هدف از این ماده تضمین استفاده به موقع از حق مطالبه است.

منابع

  1. محمدجعفر جعفری لنگرودی. مبسوط در ترمینولوژی حقوق (جلد سوم). چاپ 4. گنج دانش، 1388.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 330096
  2. ربیعا اسکینی. حقوق تجارت (کلیات، معاملات تجاری، تجار و سازماندهی فعالیت تجاری). چاپ 13. سمت، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 2096640