ماده ۴۹۰ قانون تجارت

از ویکی حقوق
نسخهٔ تاریخ ‏۱۷ دسامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۶:۴۱ توسط Itbot (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)
پرش به ناوبری پرش به جستجو

ماده 490 قانون تجارت: پس از تصدیق شدن قرارداد ارفاقی دعوی بطلان نسبت به آن قبول نمی‌شود مگر اینکه پس از تصدیق مکشوف شود که در میزان دارایی‌ یا مقدار قروض حیله به کار رفته و قدر حقیقی قلمداد نشده است.

مواد مرتبط

نکات تفسیری دکترین ماده 490 قانون تجارت

تقلب و به کار بردن حیله ممکن است به وسیله عمل حقوقی باشد. مانند معامله به قصد فرار از دین. همچنین ممکن است این اقدام از طریق واقعه حقوقی انجام شود. اعم از اینکه فعل باشد یا ترک فعل.کتمان متقلبانه حقیقت نیز صورت دیگری از حیله و تقلب است.[۱]

نکات توصیفی هوش مصنوعی ماده 490 قانون تجارت

  1. پس از تصدیق قرارداد ارفاقی، دعوی بطلان آن به‌طور عمومی قابل قبول نیست.
  2. امکان پذیرش دعوی بطلان تنها در صورت کشف حیله پس از تصدیق قرارداد وجود دارد.
  3. حیله در میزان دارایی‌ها یا مقدار قروض از دلایل طرح دعوی بطلان است.
  4. قدر حقیقی دارایی‌ها و قروض باید پیش از تصدیق قرارداد مشخص باشد.

مقالات مرتبط

منابع

  1. احمد دیلمی. حسن نیت در مسئولیت مدنی. چاپ 1. میزان، 1389.  ,شماره فیش در پژوهشکده حقوق و قانون ایران: 1057060